Umutları vardı memleketimin kır kokulu,
ve gelinlik kızları, yağız delikanlıları vardı dağ başları misali..
ellerinde umut taşırdı çocuklar mavi, yeşil, ebruli..
ve baharlardı ardılı sevdanın
birde utangaç sevda söylemleri...
Umut vardı,
her şeye rağmen umudumuz vardı...
Dersimin şilan kokulu yaylarında, gıdiqlerin (keçi yavrusu) peşinden koşan al yanakları kızları vardı bu memeleketin.
Batmanın bir dağ köyünde beyaz elleriyle süt sağardı fecir vakti Berivanlar (süt sağan kız)..
Amed de surların dibinde su satardı toprak rengi bakışlarıyla çocuklar. ve kaçak tütüne birazda keder sarar çekerdi içine yaşlı amcalar...
Iğdırda kayısı sarısısıydı bütün annelerin gülüşleri.
Maraşta kan kokusuydu biraz bahar, Sivasta ateş kırmızısı...
Ağrının türküsü kimi zaman heybetti gururlu, kimi zaman sürgün Ararata.
Rizede rüzgar gibi hızlı çay keserdi genç kızlar.
Ankarada Erdallaşırdı bütün kaldırım taşları 1 Mayıslarda.
Yüzü façalı Beyoğlulları vardı istanbulun...
Denize dökülürdü ya hani düşman...
Tokatta kızıl akardı dereler. Ser verip sır vermezdi işkencede inançlı yürekler...
Aynı güneş doğardı da tepemize, aynı ayın şavkında dem tutardı bir ülke...
Hepimiz farklı dillerle konuşurduk ama aynı tezgahtan domates alırdı annelerimiz.
Aynı simidi satardık mahhallenin farklı isimli çocuklarıyla ilk okuldayken..
.....
ihanetten söz ediyor birileri,
birileri ülke düşü diyor adına..
şehidim diye ağlarkan birisi ölüsüne, digeri leş diyor sıktığı kurşunun ardından yere düşene...
Çocuklar taşlıyor koca panzerleri,
mermiler sıkılıyor sonra yağmur gibi üzerlerine...
Karanlık yağıyor bir ülkenin üstüne üstüne...
Yüzyıllara direnen, işgallere direnen, yokluğa direnen bu halk direnemez oluyor hayatın bi puşt çelişkisine...
Ekmek derdine düştükçe birbirini boğazlıyor annelerimiz artık gıda yardımı kuyruklarında...
Bombalar yağıyor gökyüzünden dünyaya ibret operasyonlarla...
Hava, kuru soğuk...
Ölüm düşüyor çatılarımıza, konudular darmadağın ediliyor...
Linç ediyor insan insanı...
Suikastlere gebe sözde vadandaşlıklar,
Hepimiz ermeni, hepimiz mülteci...
Rujlu cumhuriyet mitingleri kırmızıya boyuyor sokakları.
Yüzdelik dilimlere bölünüyor halk,
ya şeriatçıyız, ya dinsiz, ya ırkçı, ya anarşist ya da bölücü...
Ölüm oruçlarına yatırıyor gencecik bedenlerini F tiplerine insanlar, kimsenin gözü görmüyor...
.....
Annem hâlâ Zazaca ediyor duasnı..
Ninem her sabah Zerdüştün güneşine, islami şekilde açıyor ellerini, kapatıyor sonra yüzüne duasını bitirdiğinde...
Umut var diyorlar hâlâ, -bıçak henüz kemiğe dayanmadı...
....
Kuruyan ekmekleri çöpe atmıyor annem..Et pişirse kemikleri bile atmıyor örnegin..
"Oğlum" diyor, poşetlediği ekmek ve kemikleri göstererek, "Al bunları diyor, kemikleri çöpün yanına koy, kediler için.Ekmekleri ise çöpün yanındaki ağacın dalına as, sütçü için..Sütçü ekmeği hayvanına yedirir, besler. kediler, kemikleri yer sana dua eder..." Gülümsüyorum, "Pekala" diyorum...Umut var mı yoksa diye soruyorum sonra kendi kendime...
Dua ediyor sonra arkamdan zazaca ben giderken annem ; "Xızır Tore Wayiren Biqero" (Hızır seni Saklasın) diyor...
...
Umudu öldürmemeli diyor insan sonra çaresiz...Bütün inançsızlıgına inat "Xızır Mare Wayiren Biqero" (Hızır bizi saklasın) demek istiyor ya hani,
türkçesini ingilizcesinin fransızcasının altına vermiş tecavüz ettiren ulusalcının benim öz vatandaşımın konustugu bu türden cümlelerden rahatsızlık duymasına inat, çatlasınlarda birer birer yok olsunlar kirltmesinler benim güzel ülkemi faşist damarları ile dedirten güzellikte anlamı varmış, o annenin ellerinden öpmek lazım, iffeti ile çocuk büyütüp, ona hızır ı allah ı peygamberi ögreten annenin ellerinden öpmek lazım, 10 kişinin altından gençliginde geçmiş, içi hala orda olan anne görüntülü zillilerin ise anne olmaya bile hakları yok aslında, kızına edep, haya, namus ögretecegine nasıl korunması gerektigini ögreten annelerden tiksinti gelmeye başladı.
