hair rock yani 80 ile 90 ların ilk yarısına tekabül eden dönemde bu denli melodik bir armoni üzerine kurulu grup yok gibi.
2006 da white lion u istanbul da izleme şerefine nail olduk ama vito yoktu. mike tramp ise biraz yıllara yorgun düşmüş ama eski günlerin hatrına bağıra bağıra şarkıları söyledik, çok mutlu olduk.
başlangıç metal seviyesinde kulağı ağrıtmayacak parçaları bulunan biraz hard Rock biraz metal takılanların sevebileceğini , solistinin (bkz: mike tramp) sesi efsane gaza getiren gruptur.
beyaz bir aslanın hikayesini anlatan filmdir. filmin önemli kılan şey bu filmden elde edilen hasılatın aslanlarla yaşayan ve onlara kendini adamış bir adamın ve onların içinde bulunduğu bir tesise gitmesidir.
filmde oynayan aslanların hepsi de bu tesiste yaşayan aslanlardan oluşmaktadır.
türkiyede bir çok kişinin (rockcı olarak)belki ismini bile duymadığı mükemmel grup. dinlemeye başlayanında lan ben bu grubu daha önce niye dinlememişim diye kendi kendine sorduğu bir gruptur white lion. solistinin sesi sıradan bir ses değildir. değişik sesleri sevenler ac dc gibi aerosmith gibi bu sesi de seveceklerinden eminim. hiç kuşku yok ki dinlenmesi gereken gruplardan birisidir.
When the children cry sebepsiz yere ağlatır. Lirikleri anlamak çok da önemli değildir.
You're all i need ise sevdiceğe dinletilmesi farz şarkılardandır.
(bkz: Broken heart) (bkz: never surrender) (bkz: cry for freedom)
kimba the white lion;
1960 ların sonunda tüm dünya çocuklarının izlediği anime. avcılar ormanın kralı "caesar"ı öldürüp kraliçe "snowene" yi yakalyıp hayvanat bahçesine götürürler "kimba" ise ellerinden kaçar ama yetim kalmıştır caesar'ın arkadaşları tarafından büyütülür. dengesi bozuk bir aslandır kimba insanların uygarlığını kıskanmıştır ve aynısının hayvanlar arasında da gerçekleştirebileceğine inanmaktadır.*
white lion gördüm direkt aklıma gelen "when the children cry" oldu. şarkı dinleme isteğimi uyandıran bi başlık oldu.hemen napıyoruzzzz dinliyoruzzzzzz.
izmirdeki konserine gittiydik ve girişte bütün hekes mail adreslerini girişteki lap toplara girmişti bi daha gelirlerse bize haber verecekler sanırım. birde girişte winston çakmak dağıtmıştı. bizde when the children cry çalarken çakmakları çıkarıp sallamıştık. tabi zipposu olanlar ile aramızda bir fark vardı. böyle efsane bir grubun konserine çok az kişi gelmesi beni baya üzmüştü. gelenlerde yaşını başını almış insanlardı genelde. çok az yaşıtımız vardı. ah ulan ah demiştim kendi kendime. ama inanılmaz bi konserdi benim için. keşke vito da olsaydı ama bunada şükürler olsun.
