genelde yolcu dinlenme tesislerinde hissedilir bu acı.
cezax tarafından bütün yol boyunca tutulan dışkı ilk molanın verilmesiyle limitleri zorlar. otobüsten inilir ve wc yazısıyla bir bayanın ve bir bayın yansımasının konulduğu tabela hemen göze çarpacak bir yere konulmuştur. nede olsa en sağlam gelir kaynağıdır. hemen hedefe doğru hareket edilir. işlem tamamlandıktan sonra yaşlıca olan wc veznecisine yanaşılır ve 1 tl bırakılır. gözler dolar, dudaklar titrer. cebinde kalan 5 tl'nin 2 tl'sini otogardan eve olan yolculuğa ayıran cezax, 2 tl ile abur cabur karnını doyurmanın akıl almaz ızdırabını yaşarken 1 tl bok yoluna gitmiştir. bilin bakalım bu problemde cezax'ın kaç parası kalmıştır?
zaten içimizdekilerin çıkabilecek hale gelmesinden önce yeterince para döküyoruz bunlara. üstüne üstlük öncesinde bu kadar yatırım yaptığımız bu şeyleri çeşitli formlarda oraya bırakıp, kendimizden bir şeyler sunuyoruz tuvalete halbuki... üstüne bir de tekrar para bırakıyor olmamızın koyma hissidir bu işte. yani, para sıçıyoruz sanırım bir nevi. ya da işiyoruz... hem bir şeyler verip, üstüne bir de para vermek... hayatın bu gariplikleriyle daha fazla yaşayabileceğime inanmıyorum artık.
aylık akbili olduğu halde beklediği otobüsün 1 saat beklemesine rağmen gelmemesi üzerine iett bünyesinde çalışan herkesin sülalesine bir güzel giydirerek çaresizce minibüs denen, kafayı eğmeden ayakta duramayacağınız toplu taşıma aracına 1 tl vermenin verdiği mutsuzlukla eşdeğerdir ve koyma derecesi de bir hayli yüksektir.
--spoiler--
küçük 50 kuruş , büyük 1tl, verdiği mutluluk paha biçilemez. paranın satın alamayacağı şeyler vardır. geri kalan her şey için mastercard.
--spoiler--
evlat acısı gibi koymasın diye gidersin boş bir araziye işersin. beleş işemenin verdiği huzurla dinlenme tesinine girersin ve karşında kocaman yazılarla 'dinlenme tesisimizde tuvalet ücretsizdir' yazısını görürsün. malak gibi arkadaşınla bakışıp gülüşürsün.
