Benimdir o. Çanak anten gibi dolaşan, yedek pille karın doyuran, kasetlerarası yolculuk yapan nesildir o. Aynı zamanda rec tuşunun değerini en iyi bilen nesildir.
Walkman' i pantolonun beline takıp bisiklet sürmüş, paten kaymış nesildir.
Bir de şarkının havasına kaptırıp ilginç sesler çıkarmışlığımız tam o sırada nerden geldiği belli olmayan anne terliğiyle gerçek dünyaya dönmüşlüğümüz vardır.
iyiydi, güzeldi de ileri sarmak nasıl bir işkenceymiş ya. şimdi daha iyi anlıyor insan. hele bir de kasetin dolanması..
bir de walkman denince aklıma nedense ilk, bi akşam yalnız başıma dışarda dolanıp tarkan'ın dön bebeğim şarkısını dinlediğim geliyor. özellikle de "yüyürüm gecenin üstüne salarım güneşlerimi.." bölümü.
sony walkman kaset çalarla müzik dinlemiş efsane nesildir. ondan sonra cd çalarlar falan çıktı 65 milyona bi tane premier aldıydım lan. ama teyp her türlü siker.
aiwanın otomatik walkman'ini aldığım güne döndüm de, ne teknolojiydi o arkadaş diyen bir nesildir. Şarkı ileri sararken o kulaklıktan gelen 3 veya 4 dıt sesine kurban olabileceğim bir dönemdir.
(bkz: mp3 çıktı mertlik bozuldu)
eski günleri hatırlatan başlıktır. sürekli aynı şarkıları dinleyip dursak da çok güzeldik be, samimiydik.
o değil de, bundan yıllar yıllar önce sıcak bir yaz gününde kaybetmiştim walkman şeysini. ne ağlamıştım yahu. çalınmadığına da emindim. hadi alet gitti, kasetler falan da yok oldu onunla birlikte. bak ya şimdi yine kafama takıldı, işte arkadaşlar hayatımın en büyük gizemi. iyi dram filmi konusu olurmuş aslında.
aslında içinde olduğum ama bir yandan da olamadığım nesil. küçükken dizinin birinde görmüştüm çok istemiştim. paramız yetmez düşüncesiyle vazgeçmiştim.
lisede sıra arkadaşımda vardı. Millet cd getirirdi .mp3 ü olan bile vardı. O walkman getiriyordu. Bide teoman albümü bulmuştu çocuk. Son kaseti o zaman gördüm. Hey gidi günler hey...
