Sonra bir ışık çıktı. içeride bir nur bir aydınlık bir supernova patlıyor o supernova senin b supernova benim. Sonra bir güneş Sistemini gezdim bir samanyolu ordan Venüs...
o günden beridir ise bana vuruyorlar şeklinde devam eden askerlik anısıdır. ulan millet afedersin göt korkusundan kapıya selam veriyor geçerken sen tekme ile giriyorsun içeri. zannedersin ki günde 2 öğün kara şimşek + kurtlu bulgur pilavı yiyen er-erbaş değilde spartacus dizisindeki crixus. uçan tekme ile kapı açıyor.
Bir köy kahvesinin hatıra fotoğrafının altında ‘veresiye teklif edilmez, yalana itiraz edilmez’ diye bir yazı vardı o geldi aklıma.
Bu da itiraz edilmeyen yalanlardan işte. Mal gibi dinliyorsun öyle.
Tekmeyi vurup girebilirsin içeri, özgürsün elbette. Lakin sonrasında odasında komutan sana ne yapar orasını hayal etmek dahi istemem doğrusu denilen başlık. Bizim komutanın bir beyzbol sopası vardı. Bölükte kavga gürültü disiplinde bozukluk oldu mu kim sorumluysa onu odasına kitlerdi ve inleme sesleri gelirdi. Temennim odur ki arkadaşların söylediği doğru olsun yani beyzbol sopasıyla arkadaşların omuzlarına falan vurmuş olsun. Aksi takdirde o inlemeleri başka şeylere yormuş olacağım efendim.*
