Dünya küçüldü, ben
nerdeyse kıpırdayamaz oldum,
diyorum ki karıma: Kendimi
hem Avrupalı hem Amerikalı gibi
duyumsuyorum aynı anda,
yüksek basınç denebilir buna,
kanım, etim ve insanlığımın ağırlığı,
kocaman bir ağırlık kafamın üzerinde.
Ve mor yüksükleri, lastik emzikler gibi,
pencereye yapışmış saksı bitkisine
diyorum ki yabancı bir sesle:
Öp dünyayı, gökyüzünü, ışığı,
bu nimetler tüketilmeden önce.
yaşamak için, birazcık olsun
gergin olmalı insan, gevşeklik etme!
