mirkelam: Aklımdayken bi şey yapıcam abi, simdi mi? Mesut'lar kapıdaymış da iki saatten beri de..
a: napıyosun abi?
mirkelam: sen telefonu duymuyorsun, telefonu duymuyosun da..
a: tuvaletteydim abi
mirkelam: tamam bi şey yok, tamam abi..
Avuntuların sınırlarını zorlasam nereye kadar?
Yalan söylesem kendi kendime, "yok bu ben degilim" diye
Matematikten kaldım yıllar
Tek derdim bu olsa keşke
Sevgilim tuttu yakamdan
Bir yumruk gönderdi aya
Ben bu numarayı yer miyim?
Aya çıkan ilk Türk ben miyim?
Sonuçlarımın en güzel yerinde hep bir belirsizlik var
Savunmalar boş ve de şahitsiz, mahkemem sabaha kadar
Matematikten kaldım yıllar
Tek derdim bu olsa keşke
Sevgilim tuttu yakamdan
Bir yumruk gönderdi aya
Ben bu numarayı yer miyim?
Aya çıkan ilk Türk ben miyim?
argo konuşurken kibarlığı da elden bırakmama durumu. vay anasını diye başlar cümle ki sonunda herkesin beklediği okkalı bir küfürdür; ama beklenilen olmaz. o bölüm pas geçilir ve "sayın" kelimesi kullanılarak büyük bir saygı içerisinde seyircilere içerisinde bulunduğumuz durumun ne kadar hayret verici olduğu anlatılır.
