ölümden korkuyorlar. cennet diye bir şey var oysa niye bu korku.
suriyeliler afganlar filistinliler pakistanlılar alayı korkak.
alayı bir karış toprakları için savaşamayacak kadar arsız vatansız korkaklar.
bizim kendi kurtuluş savaşımızda savaşan, ölen dedelerimiz enayiymiş. 1919'da savaş başladığı gibi çil yavrusu gibi nineleri bırakıp etraftaki ülkelere dağılmaları gerekiyormuş. zaten en sonunda işgalci yunanlılar, ingilizler, fransızlar, italyanlar, ermeniler, ruslar anadoluda aralarında çarpışırıp çarpışıp, en sonunda 1923'de bizim dedelere "biz sıkıldık, çekiliyoruz efendim. buyrun efendim. ülkenizi, karınızı kızınızı bulduğumuz gibi size teslim ediyoruz" diyeceklermiş.
burada tam mesai paralı borazanlığını yaptığın adam ülkeyi ne hale getirdi. evimden markete gidip geliyorum, türkçe konuşandan çok arapça konuşana denk geliyorum. o vatansız araplar, taliban myo mezunu afganlar ülkeyi ateş çemberine çevirecek. sen de kıçına kına yak hain.
(zrall olan pelikan özentisi satılığa yazdım, buraya arap afgan bilmemnesi yalamaya bir şeyler yazmış. onun da arkasında duramadı sildi. vatanın tehlikeye girerse alır bir tüfek savunursun. arap'a geldi mi 'vah zavallı mülteciler', türk'e geldi mi 'şehitler tepesi boş kalmayacak'. kendi oğluna geldi mi sahte taşak kanseri raporu çıkar çürük raporu al. başkasının oğlu oldu mu 'askerlik yatma yeri değildir' diye ortalıkta gezin)
