bir fesleğen edinmek. gerçekten iyi geliyor. intihara meyilli hiç tanışmadığım bir insan vardı. başkalarınca bahsedilişini duyardım. bir odada yaşarmış, dışarı az çıkarmış. uyurmuş, oyun oynarmış. ama gitmezmiş, çünkü bir muhabbet kuşu ve bir fesleğeni varmış. muhabbet kuşum mutsuza kim bakacak şiirinde saklı. fesleğenim de benimle. onunla konuşuruz, şiirler okuşuruz. ağlarız. ve nezle olmak da iyi geliyor. öksürmek tıksırmak. boğazınızdaki acı daha bir somutlaşıyor, bir nicelik kazanıyor. düşüncenin en bulanık yerinde öksürük sesiyle biraz bölünüyorsunuz. uyum sağlıyorlar bu varoluşla. diyeceklerim bu kadar değil. böyle bir konuda diyecekleriniz hep kalır hep kahır.
nasılsa bir gün ölüp gideceğim ve her şey biyecek düşüncesi rahatlatıyor insanı. çok abartmamak gerek ama, abartırsan bir bok yapmıyorsun nasılsa öleceğim diye.
Albert camus ile ipek ongun'u beraber okuyup tarkovsky ile nolan'ı birlikte izleyin.
Jelibon yiyin.
Sevgilinizi öpün.
Mocca'nızı white çaklıt için.
Geceleri uydu tv'lerinde ki bal reklamlarını izleyin.
Sigarayq başlayın.
Bir müzik açın. Bir de sigara.
Sonra neye üzüldüğünüzü, neden üzüldüldüğünüzü, niye üzüldüğünüzü düşünmeyin. Sorgulamaktan vazgeçin. Kendinizi yiyip bitiren acılarınızın kölesi olmayın. Hapsolduğunuz karanlığınızın, aydınlığı siz olun.
Sonra sadece sigaranın ve müziğin huzuruna bırakın kendinizi.
hiç bitmeyecek içsel sıkıntılarla başa çıkabilmek için insan kitlesinden biraz uzaklaşmalı inzivaya çekilmeli.
bunları yapabilmek için; öncelikle kendinizin farkında olmalı
varoluşsal felsefeyi buhranlarınızın sayesinde keşfetmiş olmalı
ve son olarakta sosyal kaygılarınızın olmaması gerekiyor.
yalnızlıktan çekinmiyor olmakta esas motivasyondur keza.
