tatile giden yolcuysa; keyfi yerindedir,ilk defa biniyorsa;ürkektir, hosteslerden gözünü ayırmaz, verilen tüm içecekleri içer.kargo bölümünde cenazesi varsa ;
uçağa binmek bile istemez,en zoru budur.
kara yoluyla gitmenin hava yoluyla gitmeye oranla daha fazla kaza riski taşıdığını bile bile
'ya uçak düşerse, keşke otobüsle gitseydim yaa ' gibi cümlerlerin kullanıldığı , akıla geldikçe soğuk soğuk terlerin boşaldığı ve göğüste fil oturmuşluk hissinin yaşandığı bir durumdur.
ilk defa binenin içinden muhtemel olarak şu his geçer."ulan biz bineriz uçak düşer". sorun bak ilk defa binenler bunu eğer yanında biri varsa söylemiş mi söylememiş mi.
binmeden önce, gidilecek olan yere kısa sürede varacak olmanın rahatlığını taşırım. ancak ne zaman yerden 10 bin metre yüksekte uçmaya başlasam aklıma, national geographic cahnnel deki 'uçak kazaları raporu' belgeseli geliyor ve kıvranmaya başlıyorum.
bileti aldığın andan itibaren kaç gün kaldı kaç saat kaldı gibi bir psikolojiye girilmesi ve bir gün öncesi' acaba yarın bu saatlerde inmiş olabilir miyim? yada..??' gibi düşüncelerin beynine üşüşmesi..yirmi kere de binsen her bilet alışında aynı duyguların yaşanması.kısacası korku korku ve çok fazla korku.
ilk binişte az yada çok korku olur her insanda. bazılarında bu korku diğer uçuşlarda kaybolur gider. sıradan bir otobüs yolculuğundan farkı kalmaz. bazılarında ise bu korku her binişte katlanarak artar.
sıfır uçak korkusu olan birisiyseniz, size son derece anlamsız gelir o insan psikolojisi. ilk bindiğimde ufacıktım* ve tek başıma 4 saatlik bir mesafeye gitmiştim. o yolculukta tam 3 saat uyumuşum.
uçağa binmek ilk etapte zevkli olsada bir süre sonra sıkıcı, çünkü etraftan geçen izleyebileceğiniz hiç bir canlı belirtisi yok. bulutlara bak bak nereye kadar.
ama sürekli iniş ve kalkışta olduğu gibi bir atraksiyon olsa vallaha uyumam. her mesafeye uçakla giderim bak o derece.
her seferinde sagopa kajmer'in sözlerinin akıllara geldiği anlaşılamayan psikolojidir. (bkz: düşersem yanarım) her şeye rağmen 15 saat otobüsle gitmektense 1,5 saat o psikolojide takılıp, sürekli kelime-i şahadet getirmek tercih edilir.
