Hızlı tren varken ne gerek var diye düşünüyorum hep.
2 defa binmişliğim ve bir daha binmeme kararı aldığım kasvetli ulaşım aracı.
Ha kalkarken ana avrat sesli bir şekilde küfür ettiğimi hatırlıyorum.
Böyle yavaşça uçuş pistine gitmesi, o anı beklemek ve tam o an da motorların tam güç çalışması ve o ivmeyle arkaya yapışmış halde bulmak kendini. Tam anlamıyla mükemmel. Bana "güç" ü anımsatır hep, o adrenalin. Ne zaman binsem uçağa o kalkış anında güçlü ve bir şeyi başardığında hissedilen o mükemmel hissi hissediyorum. Bilmiyorum böyle hisseden bir tek ben miyim
tam kalkış anında nolur yeterli yükseltiye ulaş ve düz konuma gel derim içimden.
sanki öyle olup düşünce ölmeyecekmişim gibi.
ve inanın, ölümümün uçak yolculuğunda olacağını düşünürüm hep.
geçenlerde saydım, 180 kere felan uçağa binmişim. Sıfır hata, kaza.
baktığınız zaman çok seyrek bir olasılık zaten uçak kazaları.
ama olur mu olur dediğimden her seferinde korkuyorum.
