kişinin uzun yola çıktığında gördüğü ancak farkedemediği silüetlerdir.
silüetler genellikle gece yolculukları esnasında belirir. otobüsün kalkmasından 1 saat önce servise binersin, şehrin içinden geçerek otogara gidersin. otogara giderken sanki şehiri ilk defa görmüş gibi hissedersin, yayılan ışık kütlelerine bakarsın. defalarca önünden geçip gördüğün, ya da görüp hatırlamadığın binaları görürsün, ''vay be ulan burada bu da varmış bak'' dersin. servis arabasında olduğundan ve gece yola çıktığından ötürü arkadan genellikle ''slow müzik'' çalar, müzik bilinçaltına derin derin yerleşir. müzikle beraber etrafı izlemeye devam edersin.
otogara gidersin, yalnızsan kalabalıkları görürsün. yolcu olan kişinin yanında 4-5 kişi olması, kalabalık bir şekilde otobüse bırakılması... uzaktan izlersin onları, yakarsın sigaranı. ne de olsa birazdan yolculuk başlayacak, yok sigara falan. sonunda birisi ''aşağıda yolcu kalmasın'' diye seslenir, otobüse binersin.
uzun yolların da hikayesi çoktur da, pek bir silüet kalmaz insanın aklında. sebebi de; gece yolculuğu ve otoyolların karanlık olmasıdır. sabah gideceğin yere varırsın, inersin servisten. 6-7 saat uzaklıkta bir yere yolculuk yaptıysan, silüetten geçilmez. güneş henüz doğmamış, hava soğuk, servisçi açmış slow müziği. yavaş yavaş gidiyorsun. serviste birileri bir şey sorar, şoför cevaplar. ama sesler hep kısık, herkes yorgun, herkes uykulu. servis kalkar, başlarsın şehri izlemeye. aslında binaları ve yolları görürsün ama, gözünün önünden o şehirde yapacakların geçer, yapmayı istediklerin geçer. sessiz ve boş olması o kadar güzel his verir ki; yapmayı düşündüğün şeyler için ümitlenirsin. servisten inip, eve gidene kadar yürüdüğün yolları incelersin, sabah yürüyüşüne çıkan, işe giden ya da işten gelenleri görürsün. kuşlar cıvıldar yavaş yavaş, hava biraz serindir. sonunda eve varırsın, büyük ihtimalle de uyursun. ertesi gün ise; gördüğün o silüetlerin hiç birisini hatırlamazsın.
