o an alınan zevki ne monica bellucci ne de sharon un stone verebileceği eylemdir. bir ütopya gibi görünen orgazmı kendi kendine yaşamaktır bu. o çiş yavaş yavaş akarken gözlerinizde oluşan kaymayı ve ister istemez verilen "ohhhşş!" tepkisini hiçbir insan evladı yaşatamaz size.
düşünün bir kere; saatlerce tutmuşsunuz/ tutmak zorunda kalmışsınız onu. her an bir yerde koyuverme hissi ile birlikte gel gitler yaşıyorsunuz. "skerim pantolonunu lan, bırakıcam a.q" ile "dur! az daha sabret. bitecek bu çile" arasında med cezirler yaşarken adeta çöldeki bir vaha gibi o umumi tuvaleti görürsünüz. girişteki eli yüzü buruşuk amcayı görmez bile gözünüz. elinizi kemerinize attığınız an ile o çişi özgür bıraktığınız an arasındaki hiçbir eylemi kaydetmez/ kaydedemez beyniniz. ve o an işte. dünyanın en güzel duygusunun hissedildiği an. yavaş yavaş süzülen çişin sizi bir gün bu kadar mutlu edebileceğini asla düşünemezdiniz değil mi? ama ediyor işte. gözleriniz kayıyor, o istemsiz "ohhşş!" tepkisini veriyorsunuz. oan dünyadaki en mutlu, en huzurlu insan (sizin durumunuzdaki başka bir kadersiz ihtimal dahilinde değil şu an) sizsiniz hiç şüphesiz. hadi! durmayın çıkarın tadını o anın.
