öyle bir şey yok. güzel falan değil bu. biri uzaktaysa uzakta demektir ve yapabileceğin hiçbir şey yoktur. bana akla yatan mantıklı bir sebep sun, söylediklerimi geri alayım ama bu böyledir. sen aylar boyunca küçücük ve saf dünyanda her gece gökyüzüne bakıp onu düşlerken o gider bir başkasını sever ve yıkılırsın. kırılma noktası tam da burasıdır işte. sonunda önüne gelen ilk insanla prensipsizce ve hayvanca birlikte olup kendince onu unutmaya çalışırsın ama dediğim gibi bunlar hep kendine ve belki de karşındaki insana zarar vermek olur. bu yüzden aşık olduğun insanları uzaktan düşlemeye hiç başlamayıp onları tamamen unuttuğuna da emin olduktan sonra başka insanlara yanaşmak hem kendin hem de bir sonraki kişi için yapılabilecek en mantıklı ve en doğru harekettir. öyle değil mi, yanlış mıyım? yeterince romantik bakamadığım için üzgünüm.
insan karşı tarafa olan sevgisine karşı tarafın bakabileceğinden daha iyi bakar, aşkına daha iyi sahip çıkar. Bu sebepten asla üzmez tek taraflı sevgiler.
Platonik yaşamak bir yerden sonra güzelliğini hayal kırıklığına bırakır, yıpratır. Ortada bir ilişki varsa ve bir süre sonunda kavuşmak varsa, olabilir. bunun haricinde Uzaktan sevmeler bana göre değil.
uzaktan sevmenin güzelliğini, yakından olup da sever gibi gözüküp sevmeyenler olduğu zaman anlıyorsunuz. sevmenin lüks olduğu bir devirde yaşıyoruz. o yüzden ne kadar sevebilirsek yanımıza kalsın, her ne kadar uzaktan da olsa.
Uzaktan sevmeyin. Sevdiğinize gidip söyleyin yıllar gectimi sizin olmanız gereken yerleri başkası alıyor. Onun olması gereken yerlerde başkasını koyuyorsunuz. Bundan oturu iluzaktan sevmeyin.
hiçbir güzelliği kalmadı arkadaş. istediğin zaman, ihtiyaç duyduğun zaman sesini soluğunu varlığını hissedemedikten sonra uzaktan sevmek yada ilişki mi olurmuş.
