Sevip istedikten herseyi goze alabildikten sonra aradaki mesafeler zerre koymaz insana ama bazısı bunu bahane edip defolmayi alışkanlık haline getiriyor. Göt ve yürek ister her bünye kaldıramaz korkak olmamak lazım.
bir insanın şu hayatta kendisine yapabileceği en büyük sıkıntıdır. gelmeniz gitmeniz zordur. birde aileler uzaklara uzaklara gitmenize karşıysa bok gibidir o ilişki. erkek halimle çaresiz şekilde sıkıntıdan ağladığım çok oldu.
zordur. eski erkek arkadaşımla 8-9ay ayrı kalıp geri kalan aylarda beraberdik ama o 8-9ay çok yavaş, yanımda olduğu zamanlar ise bir o kadar hızlı geçiyordu.
sabır işi ve ben de biraz sabırsızım. ama alışılıyor.
Böyle bir kız arkadaşım oldu yani sevgilisi uzakta olan. Hayatımda gördüğüm en profesyonel orospuydu ben dahil 2-3 kişiyle birden çakışırdı ama onun sevgilisi vardı. *
Buraya nadir birkaç tane olumlu entry girilmiş, üzücü.
Aslında evet nerede olursan ol, insan sevdiğinin yanında olmasını ister elbette. Fakat dürüst, sadık, sabırlı ve inatçı olunursa, belirli zamanlarda bir araya gelinirse, iletişim koparılmazsa gayet de yürür ilişkidir.
Ben yaklaşık 2 sene sonra buraya güzel şeyler yazacağım. Takipte kalın.
Ayrılık vakitleri acıdan yastık kemirir ağlarsınız, kavuşunca uyumadan 24 saat ayakta kalabilirsiniz ve mutluluktan hiçbir şeyi gözünüz görmez.
Uzun süreli ilişkiyi uzak mesefede yaşamış biriyim.
2011'de tanıştık. Öğrenciydik. Okul tatilinde çalışıyorduk. Senede bir görüşebiliyorduk. Bazen telefonda tl olmayınca mektup falan yazıyorduk, siz düşünün. 2017'de evlendik. O zorlu günler tatlı bir anı olarak kaldı. Evet bir sabır imtihanıydı ve sınavı verdik. Bu tür ilişkilerin olmazsa olmazı sabır. (iki taraf için tabii ki)
zaten niyetiniz ciddi değil de gönül eğlendirmekse, kaldırım taşıyla flörtleşin. Kimsenin kalbini söküp kaçmaya hakkınız yok. Kimse de sizin ciğerinizi yakıp gidemez.
Benim de yaşadığım ve yaşamakta olduğum ilişki türüdür.
Esasında ben de başlık altındaki yazarların bir çoğu gibi uzak mesafe ilişkisinin sonunun hüsran olacağını, insanı mutsuz edeceğini, sadece sonunun değil gidişatın da huzursuz ve mutlu edemeyeceği bir ilişki türü olduğunu savunur, yaşayacak olan arkadaşlarımı sanki bana bir vazifeymiş gibi uyarırdım.
Daha sonrasında benim de başıma geldi, aşık oldum. Bir anda kendimi uzak mesafe ilişkisi yaşıyor halde buldum. ilk başta biraz korkum vardı. Nasıl olur nasıl yaparız diye kendimce sorguluyordum. Uzak mesafe ilişkisinin yürümesi için bazı altın kurallar var gençler. Eğer ki bu altın kuralların hepsine harfiyen olmak suretiyle uyuyorsanız, o ilişkinin tadından yenmez yani, öyle de güzel olur.
Kurallar;
1-Gerçekten birbirinizi seviyor olmanız
2-Tarafların birbirine güveniyor olması
3-Her ay görüşmek (Bu en önemlisi. Evet minimum her ay görüşmek gerek. Çünkü cinsellik belli bir yaşın üzerindeyseniz ilişkide olmazsa olmazdır. Cinsellik aşkın en güzel meyvesidir, bunu sık sık yemezseniz huzursuzluk çıkacaktır.)
Bu kuralların hepsine uyulması durumunda ilişki çok keyifli olur. Çünkü tarafların birbirlerine ayıracak vakitleri olduğu gibi, birbirlerini özlemeleri de gayet şıktır bir ilişki için. Fakat dediğim gibi her ay görüşecek kadar imkanınızın olması gerek. Uzak mesafe ilişkisi her iki taraf içinde pahalı bir ilişkidir.
Çiftin birbirine olan sevgisi ve bağlılığı doğrultusunda ilerleyen ilişki türü.
Gerçek sevgi ve sadakat iki tarafta hakimse, kavuşmalar Bayram olur. Uzaklık; kalpler arasına mesafe koymanın aksine, sevgiyi daha çok perçinler.
Kötü örnekler de var elbet. Ağır küfürler etmemek için bu bölümü es geçiyorum.
sadece birbirine gerçekten aşık olanlar yapsın. evlilik kararı mı alıyorsunuz mesela bir kaç ay ayrı kalın. eğer ilişkiniz kavgalara rağmen devam ediyorsa tebrikler doğru kişiler birbirini bulmuş ve harbiden aşıksınız demektir. usulca evlenin.
Salaklıktır. Bi de bu salaklıkı yapıp yapıp ağlıyorsunuz ya pes diyorum.
Medeniyet dediğimiz şey nedir? Amerikanca sevişmek, gençlerin çıplak şekilde sokaklarda gezmesi, üniversite bahçelerinde gençlerin erkekli kadınlı öpüşmesi vs. Kültürümüzü amerikanca gelenekler yüzünden unutuyoruz. Oysa atalarımızdan örnek alacağımız çok fazla şey var. Bana sorarsanız bunlardan biri medeniyetsizliktir.
Bakın ben çok kitap okuyan biriyim. En son sadece şeyma kitabını okudum. Şeyma subaşı'nın edebî değerlerimizden biri olduğunu tekrar anladım. Genç bir kız olarak yaşantısını ve edebî dilini örnek alıyorum. Bu kitap aşkım kapışmak teorisine ve düz dünya gerçekliğine uzanan medeniyet yoksunluğunun içsel döngüsüne harika örnektir. Aynı ölçekte bir başka yazar olan gündüz vassaf cehenneme övgü kitabında yine bu konular üzerine yoğunlaşmıştır ki bir farkla..
O kitabında akraba evliliğinin yararlarından bahsetmiştir. Uzak mesafe ilişkisinden neden uzak durmalıyız üzerine bilgi almak isteyenlere önerim bu kitapları okumaları.
Ben bu konu üzerine 7 haftadır kitap yazıyorum. Akraba evliliğinin toplum üzerinde olumlu etkileri üzerine tamamen bilimsel çalışmalarımı içeren bir başyapıt. Annem ve babam teyze çocukları olduğu için bunun ne kadar faydalı bir birliktelik hâli olduğunun farkındayım. Bakın neden uzak mesafe ilişkisi değil de, kapı komşumuz ya da akrabamız olan insanlar ile evlenmeliyiz, ilişki kurmalıyız ve sevişmeliyiz örnek vereyim.
1. 6 kardeşiz. 5 abim var. En büyük abim cüce, ben ailenin en uzunuyum, boyum 1.56. Abilerimden birinin beyninin yarısı doğuştan yok, birinin tek gözü var, bir diğerinin 3 dudağı var ama bir kulağı eksik. ( kulak deliği var 4 tane )
Diyeceksiniz ki bunun neresi iyi? Freaks filminin türkiye uyarlaması gibisiniz. (1932 yapımı)
Çok kültürlü bir aileyiz böylece. Çesitliyiz. Dış görünüşten insan yargılamamayı öğrenmiş aşmış bir anlayışa sahibiz.
2. Ailemin benimle birlikte toplam iq değeri 190.
Zeki insan mutsuz insandır. Biz hep beraber zeki tek bir insana denk gelebildiğimiz için mutluyuz, huzurluyuz, her zaman oy veriyoruz.
3. Anne ve babam teyze çocukları oldukları halde kendilerinden başka herkese namus ve ahlak dersi verirler.
Ve böylece toplumun aydın kesimini tiksindirip göçe zorlayabiliriz. istanbul çok kalabalık, nefes almaya ihtiyacı var, sayemizde sayıları azalıyor.
Bizim sokakta göçmen bir aile var. Hayatları boyunca bırakın akraba evliliğini aynı sokaktan kız almamışlar. Hatta işleri öyle abartmışlar ki 70 yıl önce bile başka şehirlere gidip orada evlilik yapıp köye gelin getiriyorlarmış. Akraba çıkarız düşüncesi ile yapıyorlarmış bu salaklığı. Şimdi onların torunlarının torunları 4 yaşında kafadan matematik işlemleri yapıyor. Okula başlamadan okuma yazmayı kendileri öğreniyor. Çocuklar evde deney falan yapıyorlar sürekli.
Onlara gidiyorum, çocuğa napıyon diyorum, şampuan aracılığı ile elastik madde yapmaya çalışıyorum diyor. Eve gidiyorum, abim şampuan içiyor.
Yani böyle uzak mesafe ilişkisi falan kurmayın. Akrabanız ile evlenin. Kapı komşunuz olan hısmınız ile flört edin. Mutlaka memleketliniz olan, kapı önlerinde havaya ateş açan, dükkânına başka şehirden biri gelince terörist muamelesi yapmayı vatanseverlik zanneden tiplerin çocukları aracılığı ile üreyin arkadaşlar.
Böylece daha sağlıklı, ileriye dönük, daha az sancılı bir ilişki yaşamış olursunuz. Çünkü ben biliyorum ki öyle.
