Çok değişik bir histir. Bilmiyorum bir acayip oluyorum ama hoşuma da gidiyor nedensizce. Düşmenin verdiği sarsıntıyla uyanıp ay rüyaymış ya diyip geri yatmak çok güzel.
Jack london'ın şuan ismini hatırlayamadığım bir kitabında ilk insanlarla açıkladığı durum.
Şöyle ki; ilk insanlar vahşi hayvanlara yem olmamak için ağaç üstünde uyurlarmış. Bazen uyku esnasında dengelerini bulamayıp yere düşerlermiş. işte bu da ilk insanlardan beri uykumuzda tecrübe ettiğimiz bir korku olarak zihinlerimize kazınmış.
myoklonik tarzda nöbettir efendim. büyük bir kısmı aileseldir. benign bir şeydir. ileride epilepsi olmazsınız, korkmayın - olabilirsiniz ama tüm toplumla aynı riske sahipsiniz-
edit : biraz daha açmak gerekirse, sıçrayıcı tarzda olan genellikle uykuya dalarken yada uykudan uyanırken ortaya çıkar. beyindeki bir grup nöronun aşırı, anormal desarjina bağlıdır. eğer uyanıkken de oluyorsa bir nöroloji hekimine görünmeniz hayat kaliteniz açısından önemlidir.
onceden daha sık yasıyordum bu hıssı azalmaya basladı, cok hosuma gıdıyor her uyudugumda olsa keske kotu tarafı yanımda bırı varken olursa uyuyakaldıgımı bellı etmıs oluyorum.
herkesin başına gelen bir rüya ve gerçeğin kesişme anı.
evrim teorisine ve psikanalize göre bir açıklaması var o da şu; binlerce yıl önce ağaçlarda yaşayan atalarımızdan bazıları ağaçlardan düşüp ölüyordu. ağaçlardan düşüp de ölmeyen atalarımızdan bize genlerle aktarılan kültürel bir miras. jung'a göre toplumsal psikolojinin genlerle aktarılan örneklerinden biri.
jack london ademden önce adlı kitabında bu konuya değinir.
