yarı ölüm gibi, yok ediyorsun hayattan kendini, düşünmekten kurtuluyorsun, insanlardan kaçıyorsun, daha rahat baş ediyorsun acıyla, o yüzden çok severim çok da uyurum.
benim için her günün sonunda karşılaşmak zorunda kaldığım bir bölüm sonu canavarı. bazı günler çok kolay oluyor, bazı günler yenebilmek için sabahın ilk ışıklarını beklemem gerekiyor.
Bende çok uzun bir süredir yerini 'sızmak' eylemi aldığı için nasıl yapıldığını unuttuğum eylemdir. Kendisini nasıl hatırlıyorum? uzunlamasına oturuluyor, ha evet yatmak deniyordu ona, sonra yastık var bi' tane, koyuyorsun kafanı, sonra bırakıyorsun kendini.
Ama uyumak böyle kolay olmuyor işte. yatağa yat, kafayı koy, düşün allah düşün. tavana bak, gözünü kapat, daha çok düşün, sigara yak, kitap oku, insanlara kız bu kadar aptal oldukları için. Sonra asıl seni uyutmayana gel, yani o'nu düşün.. Sonra kalk bir kahve iç, kahve suyunun ısınmasını beklerken kafana o matkabı sokana küfret, matkap sesini senden başka duyan olmamasına da.. kahve yap, sigara yak, düşün Dur.
Aslında düşünmelerimizi aldırabilseydik eğer, uyuyabilirdik bence. ama bazı kişiler uyumamayı tercih meselesine dönüştürürler bazen, uyuyamamaya alıştıkları için. Ben mesela, kendimi huzurlu hissedene kadar uyumama kararı aldım. Boykot ediyorum uykuyu. Uyuma sürem En fazla iki saat. huzurlu hissettiğim ilk anda uzun ve güzel bi uyku çekmek için..
