vakti evvel bir namaz esnasında farkında olmadan sallanmışım öne arkaya. namaz bitti, yanımdaki herif eğildi kulağıma: "namaz kılarken sallanmaa. yahudiler sallanır namaz kılarken. günah." dedi. herifin surata bağıra tüküre gülmemek içün zor tuttumdu kendimi ve "yahudi namaz mı kılıyor ayol, it horozu?" dememek içün.
allah, kur'an(apostrofu gör), nimet, ekmek, musaf, yıldırım çarpsın ki aynı herif daha sonra yine yanıma düştüydü bir namaz vakti. hutbe dinlerken, yine farkında olmaksızın parmaklarımı çıtlatmışsım. lan herif bi irkildi. suratıma suratıma bakıyor ve ben görüş açımdan fark edebiliyorum herifin beni izlediğini. adam azimle bakmayı sürdürünce, "eeh ne var ulan?" deyu hışımla döndüm, herif yine irkildi. sakince kulağıma eğildi ve şu aşk kelimelerini fısıldadı kulağıma: "camide barnak kutületilmez. olamaz. zinhar mekruhtur." saldım kendimi daha. herif mütemadiyen fetva yayınlamakta. her hareketim batıyor ona. ayrılmak üzere olan iki sevgili, her daim helanın taşına sıçıp su dökmeyen ev arkadaşı gibiyiz.
gitmiyorum artık cumaya. geçen hafta gitmedim misal. cenabettim.
lan ayrıca sanane gitmiyorsam tavşan siki?
sanane lan papyon?
vermem seni elleheheree,
ordu üstühüme vahaharsa. zırdelim vay vaaay.
