bendeniz okula başladığımdan beri çalışkan bir öğrenciydim ve hala da öyleyim.
olaya gelirsek sınıfımı tam hatırlayamıyorum fakat 3. sınıf olmam muhtemel. neyse yine ben öğretmene yalvara yalvara soruyu çözmek için tahtaya kalktım.* sonra baktım tahta doldu. aşağıya yazmak istedim, o arada da eğilmek zorunda kaldım. eğilmemle bir carrrtt sesi duyuldu ve pantalonumun göt tarafından yarılması ile sınıf gülmekten yerlere yattı. o gün bu gündür eğilirken 2 kere düşünürüm...
1. sınıfın ilk gününde ( o zmn sınıflardaydı çeşmeler ) sınıfta ağzımı musluğa dayamış su içerken beni itleyip kafamı çeşmeye vurmamı sağlayan çocuğu dövdüğüm için yediğim dayak.
öğretmenimizin ''bundan sonra derse girdiğimde kitaplarınızı açık görecem'' demesi üzerine herkez kitaplarını açmış ve hocayı beklemektedir. ben ise olaydan bi haberim ve kendimi muhabbete kaptırmışım. bunun üzerine hoca sınıfa girer ve direk bana doru yürür. öyle bi tokat vururki şirazem kayar adeta. ulan o yaştaki çocuğa öyle vurulurmu. etim ne budum ne benim ozamanlar. üstüne üstün bide sınıftaki piçlerin benle alay etmesi baya bi dokunmuştu ozamanlar.
1.sınıfa gidiyorduk. Bahçede 2li sıra yapmıştı bizi öğretmenimiz. Ardından kolumuzu havaya kaldırmamızı ve sıyırmamızı istemişti. Sonra indirdik ve yürümeye başladık yanlış hatırlamıyorsam. Ardından işte o acınası an gelmişti. Aşıya gidiyormuşuz meğer. Kurbanlık koyun gibi hazırlanmışız önce, gidiyormuşuz. iğneyi oldum olası sevmemişimdir. Tabi sen basarsın feryadı. 1-2 kişi tutmaya çalışıyor. Ama tabi taviz vermedim benliğimden* Öğretmenin elinde hobby çikolatalar vardı. Aşı olana verecekti sınıfta. Vermem bak dedi. Vermeyin dedim gittim sınıfa oturdum. Sonra geldi dağıttı çikolataları. Bana da verdi tabi sağolsun.
Çok şükür sonraki aşı zamanlarında sınıfta rezil olmayayım diye sırf çok rahat davranmıştım. Ama içim yandı o ayrı tabi.
Ama kötüdür yani o rezillik yinede. Elimde olsa shift+delete yaparım yani o derece.*
7 yaşındaki çocuğun ismi kuran da yok diye değiştirilmesi olayı buna örnek olabilir.
bu dini konulara vakıf bi zat-ı muhterem çağırttırılır. hocam antrepocunun ismi kuran da yokmuş, siz bu çocuğun ismini kulağına osman diye baştan okuyun. isim kulağa okunur. sonra antrepocuya izah ederler, " yarın okula gittiğin zaman öğretmenine söyle benim ismim artık bla bla değil osman tamam mı evladım " sana bundan sonra böyle seslensinler.
çocuk aklı ya işte, nasıl bi cesaretse!
ertesi gün okula gidilir. öğretmen sabah yoklamasını alır; hülya - burda, kamil - burda, şefika - burda, antrepocu - burda ama öğretmenim
benim ismim artık bu değilmiş annem söyledi benim ismim artık osman'mış. be çocuğum 70 kişinin içinde nasıl bi cesaret bunu söyleyebiliyorsun. neyse, sınıfta derin bi sessizlik. daha sonra bu acı sessizlik hocanın şen acımasız kahkahalarıyla son bulup yerini veletlerin kahkasına bırakır. sonrasıda malum yıllarca gelen ospirik lakabı.
işin enteresan tarafı da eve gelince durumu anneme anlattıktan sonra bana inanmaması. hadi canım sen utanmışsındır söyleyememişsindir.
şimdi medeni cesaret gösterip söylediğime mi yanayım, yoksa annemin beni kaale alıp inanmamasına mı yanayım, yıllarca rezil olduğuma mı yanayım bilemedim.
yıllar sonra facebooktan ilkokul arkadaşlarıyla yapılan buluşmada bunların anlatılması ve o hocanın da buluşmaya gelmesi paha biçilemez tabi.
müzik dersinde öğr. tahtaya bir kızı çağırdı. şarkı söylemesini istedi. kız tombul mu tombul kırmızı yanaklı matruşka gibi bir şey. ses acayip berbat. bende dalga geçmiştim. ardından elindeki müzik defterini fırlatıp oturdu yerine. hoca ceza olsun diye beni kaldırınca bi sahne tekrarı yaptım orda. bende zırlayarak oturdum.
kaçıncı sınıfta olduğunu pek hatırlamıyorum ama öğretmenden tuvalete gitmek için izin istemekten çekindiğimiz yaşlardaydık. bunu okuduktan sonra altıma işediğim gibi sıradan bir anıyı anlatacağımı düşünüyor olabilirsiniz ama ne yazık ki değil, ah keşke öyle sıradan bir anı olsaydı dostlar. her ne ise, olay şöyle gelişti; en arka sırada sınıfın delisiyle beraber oturuyordum. önümüzde de gül diye bir kız oturuyordu, babası kapıcıydı, gerçi bunun konumuzla bir alakası yok ama her neyse. birden bire gül'ün altında bir gölet oluştu. hepimiz şaşkındık. ben de severdim kızı, nedense altına işediğini sindiremedim ve ısrarla suyun mataradan aktığını savundum. sınıfın delisi ve sıra arkadaşım olan kız da bana inanmayınca, gül'e sordum; su mataradan mı aktı diye.o da evet deyince ben de ispatlamak adına parmağımı gölete bandırıp bir güzel yaladım. sonra gül ağlamaya başlayıp, altına işediğini itiraf edince sidik yaladığımla kaldım. işte o günden sonra hiç bir arkadaşımın sözüne inanmadım. bu da böyle bir anımdır.
kardeşimin yelpazesi arkadaşlar tarafından kırılınca 'hayatım tehlikede' diye öğretmenin dibinde ağlamıştım. kardeşim daha 5 yaşındaydı halbuki. ben ise... of ulan of.*
1. sınıf istanbul'da okunduktan sonra 2. sınıfta Ankara'ya nakil öğrenci olarak gidilir. Çok harika bir sınıf öğretmeni vardır, öyle ki öğrencilere sürekli bağırarak gerizekalılar, hayvanlar vs demektedir. Ama yine de çocuksundur, sevmeye çalışırsın... Ve bir gün zaten sürekli yakıp yıkan harika öğretmenden harika bir cümle gelir:
"Bütün öğrencilerimi çocuğum gibi seviyorum ama tabi nakil öğrencilerimi 'üvey evlat' gibi seviyorum."
okulun arka bahçesinde kızlarla etek açma oyunu oynarken öğretmenin "ne yapıyosunuz orda bakim" den sonra yaşanan utanç açıklamalarını unutmak istiyorum.
1. Sinif..
Okulun ilk gunu tanişma merasimi haliyle,öğretmenle taniş, arkadaşlarla taniş...sinif başkani, yardimcisi okul kollari seçildiği dönem; öğretmenimiz boy sirasina göre sirada ki yerlerimizi değiştiriyor,benimde boyum uzun en arka siraya e. K nin yanina oturttu sarisin aptal bir cocuktu,ilk gun bi sorun olmadi, ikinci gun ilk derse başlarken bana o irenç şeyini gösterdi ... Aaaa şok şok yani.ağlayarak öğretmenimin yanina gidip, anlattim bir guzel, dövüp yerini değiştirmişti hala unutamam yanii salak şey kesin ümraniye sapiği olmuştur...
ilkokul 4. sınıf müsamelesi ve 9 rolün var, sergilenen tiyatro oyununda 2 rolün var, klasik bale gösterisindesin, modern dans gösterisindesin vs. bir sürü rol. annen sürekli üstünü değiştiriyor. hawai dansı yapacağın kostüm şerit şerit üst ve etekten oluşuyor, hawai tarzı geleneksel giysilerden esinlenilerek dikilmiş bir kostüm. heyecandan iç çamaşırı giydirmeyi unutuyorlar ve sahneye çıkınca farkediyorsun. ten rengi çorap sayesinde küçük düşmeden dansını tamamlıyorsun tarzı korkunç anılardır.
ilkokul 3.sınıfta hoşlandığım çocuk ve bir kaç arkadaşımla fıkralar anlatıp gülüyorduk
o kadar komik bir fıkra anlatmıştı ki benden bırttt sesi çıkmıştı baya heybetli
daha sonra hoşlandığım çocuk kim yaptı diyince herkes gibi bende
- ben yapmadım ki demiştim
en kötüsü bir kaç saniye sonra biliyorum
sen yaptın demesi.
ardından kıpkırmızı olmak ve
utanmak.
3.sınıf, başka bir okuldan gelinmiştir. yeni arkadaşlar(!) edinilecektir. kaynaşmaya çalışılır, arkadaş olmaya çalışılır, nafile. bahçede sınıfın erkek çocukları top oynar, onlarla beraber oynamak istersiniz, oyuna girmeye çalışırsınız, sınıftaki bebeler sizi döverek oyun dışına atarlar. hepinize lanet olsun!
4. veya 5. sınıfta 23 nisan için nez - her şey boş şarkısında dans eden takımda olmak.
işitme engelli insanlara dans ediyormuş gibi, şarkının sözlerin el hareketleriyle anlatıldığı bir danstı hemde.
video kaseti var bir de. evde çıkartıp çıkartıp utandırırlar beni.
2. sınıftayken zıçmam nedeniyle oluşan koku esnasında 1 arkadaşımın bayılmasıdır. Kendisi senle alakası yok demişti ama korktuğundan yalan söylüyor olabilir. Acı bir durum.
davet edilmediğim ve aynı zamanda pek samimi olmadığım bi kişinin doğum gününe emrivaki olarak kaynaşmak için gitmek, yolda annemden hediye almak için 5 lira almak, doğum gününe gideceğim kişinin yakın arkadaşlarıyla buluşmak, bana hediye tavsiyesi için ''oyuncak ayı al'' demeleri, o kadar aldığımı kendime yediremeyerek ''yolda gelirken bi şeyler aldım, yedim, o kadar param kalmadı'' demek, o kadar paraya ne aldın obur? şeklinde alay konusu olmak.
asıl sorun bu da değil. doğum gününe gittiğim zaman kimse tanıdık olmadığı için çekingen olmak. tabiri caizse mal gibi davranmak. doğum günündeki havalı kızların seni salak sanması, dalga geçip saçma sapan pozlar verdirerek fotoğrafımı çekmeleri.
bununla da bitmedi, gidiceğimiz yeri 2 senedir o şehirde olmamıza rağmen dışarı çıkmadığımdan ötürü bilmediğim yerde mahsur gibi kalmak. dalga geçildiğim ortamdan hemen uzaklaşmak istemek ama kaybolma korkusuyla gidememek. abi ve anne aranıp ''annee buralar çok ıssız'' denmesi. tüm ortamın kahkaha atması. bi kızın bana acıdığı için ''gel şuraya kadar götüreyim'' demesi.
bu kadar da değil, tüm 6. 7. ve 8. sınıfımın bu kişilerin sınıfıma gelerek dalga geçerek geçmesi. tüm arkadaşlara rezil olmak.
daha da kötüsü benimle dalga geçen bu arkadaşlarla okula gelen sağlık görevlilerinin bilgi verme amaçlı geldiği sınıfa gitmek, o doğum günü çocuğunun bana ''ben çekiniyorum da...adet olduğumuz zaman neden denize giremiyo muşuz? sorsana'' demesi. benim mal gibi sormam. tüm sınıfın kahkaha patlatması, görevlinin bana sinirlenmesi, sosyal hocamızın benimle asıl dalga geçen kızlara benim duymayacağım şekilde(!) ''salak galiba'' demesi, kızların da kafa sallaması...
