1. sınıf öğretmenim halamdı. ilk gün, ilk sıraya giriş diziliş, ilk kez o sabah karşımda halamı görüşüm ve 'halaaa' diye saçma bir seslenişim işe beraber halamın, 'hala evde, burada öğretmenim' diyerekten ilk azarımı işitişim.
2.sınıftı sanırım, sıra arkadaşımı sınavda kopya çekiyor diye hocaya şikayet etmiştim. yuhh!! bu nasıl bir yavşaklıktır ya. çocuğun suratındaki ifadeyi gördüğüm an köpekler gibi pişman olmuştum. 23 yaşıma geldim o surat hala gözümün önünde.
bu arada, 2.sınıfta da kopyamı çekilir lan sinan ? oha be abi !
edit: şunu da söyleyeyim sinan'dan çok sağlam bir dayak yemek istiyorum gerçekten ancak öyle rahatlayacağım sanırım. ağzımı burnumu kırsın şöyle. bu vicdan azabı bitirdi beni.
2. sınıftayken zıçmam nedeniyle oluşan koku esnasında 1 arkadaşımın bayılmasıdır. Kendisi senle alakası yok demişti ama korktuğundan yalan söylüyor olabilir. Acı bir durum.
Dersin ortasında yere düşen kalemimi alırken bir ses gelir. Ne olduğunu anlamadan karşımdaki çocuk sorar: ''Sen miydin?''. Bense o an anlarım olanları.Kalemimi almak için eğildiğimde osurmuştum. Çok utanmıştım. Hayatım boyunca unutamadım. Keşke unutabilsem!
aralarında konuşuyorlar diye, öğrencilerini tahtaya çağırıp, birbirlerini tüm güçleriyle tokatlamalarını isteyen, aksi takdirde kendisinin vuracağını belirten, 7-8 yaşındaki iki çocuk yüzleri kıpkırmızı ve parmak izleriyle dolu olduğu halde ağlamaya başlayınca yerlerine geçmelerini söyleyen "öğretmen". tokat, sınıf arkadaşlarının kahkahaları falan bunlar önemli değil de, asıl götünde boncuk bulmuş gibi sevinen, o sarı dişlerini gözümüze sokarak, salyalarını üzerimize sıçratarak hatta hıçkırarak gülen adamın yüzüdür unutmak istediğim.
babam ilk okul öğretmenimdi. yanımdaki, önümdeki yahut arkamdaki arkadaşlardan birisi konuştuğu anda benimle olayın alakası olmasa dahi muhakkak en kötü ihtimalle kulağımı çekerdi. ama ben bir şey yapmadım dememe fırsat dahi vermez ve sus diye kızardı. şimdi şimdi anlıyorum, öğrencilerin bana öğretmen çocuğu muaelesi çekip, öğretmen oğluna bir şey demiyor dedirtmemek içinmiş. çok dayak yedim sözlük çok. mümkünse ilk okul yıllarımın neredeyse tamamen beynimden silinsin.
1.sınıfa basladıgımda lavaboyu bilmedigim icin aynı okulda olan abime sormustum.
o zamanlar lavabolar bahcede tabi simdiki gibi binanın icinde degil.
kızlar ve erkekler icin yanyanaydı sağdakine gir kos bakalım dedi bana. ben daha 1.sınıftayım sağımı solumu biliyor muyum insan düsünmezmi hic!
tabiki sağ yerine sola girdim ablaların elinden zor kurtulmustum. bahceye tekrar cıktıgımda abim dahil herkes gülüyordu sözlük.
migren hastasıyım.doğal olarak ilkokulda da bu hastalığım vardı.bir gün migrenim tuttu,bilmeyenler için basitçe söyleyeyim migreniniz varsa başınızın ağrısı oranında midenizde bulanır,bulantı artık dayanılmaz şekle gelince öğretmenden izin istedim vermedi.tabiki bunun sonucuna ben ve sıra arkadaşım acı bir şekilde katlanmak zorunda kaldı.
okula baslanilan ilk gun metrelerce otedeki baska bir cocugun ilk tenefuste yedigi tum cipsleri bir hisimla uzerime kusmasi ve o sekilde siraya kapana kapana gece gunduz oynamak zorunda kalmam.
annemin hasta ve evde yanlız olduğunu söyleyerek ve ardından gelen bir ikna çabası ile okuldan öğretmenlerimin rızasını alarak yani kandırarak okuldan eve gitmemi unutmak istiyorum.
ilk okul 1. ve 2. sınıfa dair hiç bir anımın olmaması ne kadar acı bir durum. 5 yaşındayken ilk okula başladım. el kadar çocuk nereden bilsin efenim anı manı.
beden dersinde bahçede şuursuzca koşarken damdan tepeme atlayan kedinin üstüme sıçrayarak suratımı çizmesi akabinde kediyi elimle fırlatmamla arkadaşa sıçraması ve onunda gözünün altını çizmesi olayı. evet fizik kuralllarına aykırı gibi duran bu katliamı zalim bir kedi yaptı küçük bir çocukken yaşadığım bu olay kedilerden pek hoşlanmamam gibi bir durumla neticelendi. birde bunun üstüne olduğum kuduz aşısını unutmamak lazım.
ilkokuldaki erkek sıra arkadaşımın sıranın altındaki poşetin içindeki külotlu çorabımı çıkarıp bunu buraya kim koydu diye bağırması ve hızlı çorabı elinden kapmam.
hergün düzenli olarak kavga ettiğim ve de hep de dayak yediğim lavuğun biri vardı. rüyalarımın kabusu olmuştu bi zamanlar yavşak. nerdeyse 12 sene oldu hala çocuğun yüzünü unutmam amk.
sınıfta kavga ettiğim kişilerin çoğunu yenmemin üzerine, sınıfın hayvani uzunluktaki çocuğuyla kavga etmemin istenmesi. hemen gaza gelip kabul etmem, hatta bir hışımla çocuğu yere devirip sınıftan alkış almam. fakat ayağa kalkan çocuğun beni ayaklarımdan tutarak havaya kaldırıp tüm sınıfın önünde sallaması üzerine rezil oluşum...
