müzik dersinde öğr. tahtaya bir kızı çağırdı. şarkı söylemesini istedi. kız tombul mu tombul kırmızı yanaklı matruşka gibi bir şey. ses acayip berbat. bende dalga geçmiştim. ardından elindeki müzik defterini fırlatıp oturdu yerine. hoca ceza olsun diye beni kaldırınca bi sahne tekrarı yaptım orda. bende zırlayarak oturdum.
7 yaşındaki çocuğun ismi kuran da yok diye değiştirilmesi olayı buna örnek olabilir.
bu dini konulara vakıf bi zat-ı muhterem çağırttırılır. hocam antrepocunun ismi kuran da yokmuş, siz bu çocuğun ismini kulağına osman diye baştan okuyun. isim kulağa okunur. sonra antrepocuya izah ederler, " yarın okula gittiğin zaman öğretmenine söyle benim ismim artık bla bla değil osman tamam mı evladım " sana bundan sonra böyle seslensinler.
çocuk aklı ya işte, nasıl bi cesaretse!
ertesi gün okula gidilir. öğretmen sabah yoklamasını alır; hülya - burda, kamil - burda, şefika - burda, antrepocu - burda ama öğretmenim
benim ismim artık bu değilmiş annem söyledi benim ismim artık osman'mış. be çocuğum 70 kişinin içinde nasıl bi cesaret bunu söyleyebiliyorsun. neyse, sınıfta derin bi sessizlik. daha sonra bu acı sessizlik hocanın şen acımasız kahkahalarıyla son bulup yerini veletlerin kahkasına bırakır. sonrasıda malum yıllarca gelen ospirik lakabı.
işin enteresan tarafı da eve gelince durumu anneme anlattıktan sonra bana inanmaması. hadi canım sen utanmışsındır söyleyememişsindir.
şimdi medeni cesaret gösterip söylediğime mi yanayım, yoksa annemin beni kaale alıp inanmamasına mı yanayım, yıllarca rezil olduğuma mı yanayım bilemedim.
yıllar sonra facebooktan ilkokul arkadaşlarıyla yapılan buluşmada bunların anlatılması ve o hocanın da buluşmaya gelmesi paha biçilemez tabi.
1.sınıfa gidiyorduk. Bahçede 2li sıra yapmıştı bizi öğretmenimiz. Ardından kolumuzu havaya kaldırmamızı ve sıyırmamızı istemişti. Sonra indirdik ve yürümeye başladık yanlış hatırlamıyorsam. Ardından işte o acınası an gelmişti. Aşıya gidiyormuşuz meğer. Kurbanlık koyun gibi hazırlanmışız önce, gidiyormuşuz. iğneyi oldum olası sevmemişimdir. Tabi sen basarsın feryadı. 1-2 kişi tutmaya çalışıyor. Ama tabi taviz vermedim benliğimden* Öğretmenin elinde hobby çikolatalar vardı. Aşı olana verecekti sınıfta. Vermem bak dedi. Vermeyin dedim gittim sınıfa oturdum. Sonra geldi dağıttı çikolataları. Bana da verdi tabi sağolsun.
Çok şükür sonraki aşı zamanlarında sınıfta rezil olmayayım diye sırf çok rahat davranmıştım. Ama içim yandı o ayrı tabi.
Ama kötüdür yani o rezillik yinede. Elimde olsa shift+delete yaparım yani o derece.*
öğretmenimizin ''bundan sonra derse girdiğimde kitaplarınızı açık görecem'' demesi üzerine herkez kitaplarını açmış ve hocayı beklemektedir. ben ise olaydan bi haberim ve kendimi muhabbete kaptırmışım. bunun üzerine hoca sınıfa girer ve direk bana doru yürür. öyle bi tokat vururki şirazem kayar adeta. ulan o yaştaki çocuğa öyle vurulurmu. etim ne budum ne benim ozamanlar. üstüne üstün bide sınıftaki piçlerin benle alay etmesi baya bi dokunmuştu ozamanlar.
1. sınıfın ilk gününde ( o zmn sınıflardaydı çeşmeler ) sınıfta ağzımı musluğa dayamış su içerken beni itleyip kafamı çeşmeye vurmamı sağlayan çocuğu dövdüğüm için yediğim dayak.
bendeniz okula başladığımdan beri çalışkan bir öğrenciydim ve hala da öyleyim.
olaya gelirsek sınıfımı tam hatırlayamıyorum fakat 3. sınıf olmam muhtemel. neyse yine ben öğretmene yalvara yalvara soruyu çözmek için tahtaya kalktım.* sonra baktım tahta doldu. aşağıya yazmak istedim, o arada da eğilmek zorunda kaldım. eğilmemle bir carrrtt sesi duyuldu ve pantalonumun göt tarafından yarılması ile sınıf gülmekten yerlere yattı. o gün bu gündür eğilirken 2 kere düşünürüm...
sınıfta kavga ettiğim kişilerin çoğunu yenmemin üzerine, sınıfın hayvani uzunluktaki çocuğuyla kavga etmemin istenmesi. hemen gaza gelip kabul etmem, hatta bir hışımla çocuğu yere devirip sınıftan alkış almam. fakat ayağa kalkan çocuğun beni ayaklarımdan tutarak havaya kaldırıp tüm sınıfın önünde sallaması üzerine rezil oluşum...
hergün düzenli olarak kavga ettiğim ve de hep de dayak yediğim lavuğun biri vardı. rüyalarımın kabusu olmuştu bi zamanlar yavşak. nerdeyse 12 sene oldu hala çocuğun yüzünü unutmam amk.
ilkokuldaki erkek sıra arkadaşımın sıranın altındaki poşetin içindeki külotlu çorabımı çıkarıp bunu buraya kim koydu diye bağırması ve hızlı çorabı elinden kapmam.
beden dersinde bahçede şuursuzca koşarken damdan tepeme atlayan kedinin üstüme sıçrayarak suratımı çizmesi akabinde kediyi elimle fırlatmamla arkadaşa sıçraması ve onunda gözünün altını çizmesi olayı. evet fizik kuralllarına aykırı gibi duran bu katliamı zalim bir kedi yaptı küçük bir çocukken yaşadığım bu olay kedilerden pek hoşlanmamam gibi bir durumla neticelendi. birde bunun üstüne olduğum kuduz aşısını unutmamak lazım.
ilk okul 1. ve 2. sınıfa dair hiç bir anımın olmaması ne kadar acı bir durum. 5 yaşındayken ilk okula başladım. el kadar çocuk nereden bilsin efenim anı manı.
annemin hasta ve evde yanlız olduğunu söyleyerek ve ardından gelen bir ikna çabası ile okuldan öğretmenlerimin rızasını alarak yani kandırarak okuldan eve gitmemi unutmak istiyorum.
okula baslanilan ilk gun metrelerce otedeki baska bir cocugun ilk tenefuste yedigi tum cipsleri bir hisimla uzerime kusmasi ve o sekilde siraya kapana kapana gece gunduz oynamak zorunda kalmam.
migren hastasıyım.doğal olarak ilkokulda da bu hastalığım vardı.bir gün migrenim tuttu,bilmeyenler için basitçe söyleyeyim migreniniz varsa başınızın ağrısı oranında midenizde bulanır,bulantı artık dayanılmaz şekle gelince öğretmenden izin istedim vermedi.tabiki bunun sonucuna ben ve sıra arkadaşım acı bir şekilde katlanmak zorunda kaldı.
1.sınıfa basladıgımda lavaboyu bilmedigim icin aynı okulda olan abime sormustum.
o zamanlar lavabolar bahcede tabi simdiki gibi binanın icinde degil.
kızlar ve erkekler icin yanyanaydı sağdakine gir kos bakalım dedi bana. ben daha 1.sınıftayım sağımı solumu biliyor muyum insan düsünmezmi hic!
tabiki sağ yerine sola girdim ablaların elinden zor kurtulmustum. bahceye tekrar cıktıgımda abim dahil herkes gülüyordu sözlük.
babam ilk okul öğretmenimdi. yanımdaki, önümdeki yahut arkamdaki arkadaşlardan birisi konuştuğu anda benimle olayın alakası olmasa dahi muhakkak en kötü ihtimalle kulağımı çekerdi. ama ben bir şey yapmadım dememe fırsat dahi vermez ve sus diye kızardı. şimdi şimdi anlıyorum, öğrencilerin bana öğretmen çocuğu muaelesi çekip, öğretmen oğluna bir şey demiyor dedirtmemek içinmiş. çok dayak yedim sözlük çok. mümkünse ilk okul yıllarımın neredeyse tamamen beynimden silinsin.
