Öğrenmekle neyi kastetiğimize göre doğruluğu tartışılır deyimdir. Öğrenmek hayatın kendisi olduğu için bu durumda da çok şey öğrenmiş olarak mezun olursun aslında. Yalnız yaşamayı, kendi ayakların üzerinde durmayı öğrenirsin. Yemek yapmayı, makarnayla kaç farklı şekilde yemek yapılabileceğini öğrenirsin. Bulaşık yıkamayı, ütü yapmayı öğrenirsin.
Bilgiyi hatırında tutamasan da onu kullanmayı öğrenirsin. Öğrenirsin oğlu öğrenirsin.
Hiç olmadı senden bir bok olamayacağını öğrenirsin*.
üniversitedeki teorik bilgilerin, uygulama safhasında zıçmasıdır. yığınla bilgiyi öğreniriz. ama bunu nasıl kullanabileceğimiz hakkında kimsenin fikri yoktur.
üniveristede hocaların bilgileri fitil haline getirip bünyeye zerk etmelerini bekleyen, ardından dahileşeceklerini zanneden tembel insanların başına gelebilir bir durum.
en başından kafandaki oxford, harvard, bilim yuvası fikrini atacaksın, önyargılarını ve kulağındaki tıpaları da tabi ki. öyle çimlerde oturarak nirvanaya da ulaşılmıyor.
eğitim hayatın boyunca kaç kez bir hocanın odasına gidip soru sordun, fikir danıştın, kaç projenin içinde yer aldın, kaç araştırma yaptın, ya da kaç tane kitap okudun, hiç düzenli gazete aldın mı aylarca, yıllarca?
bunları da yaptım yine bi bok anlamadım diyorsan teoriyle pratiğin mavi ve kırmızı hap kadar farklı şeyler olduğunu anlamamışsın demektir.
bu konuda en büyük suç hoca diye öğrencilerin başına dikilen çoğunluğu kasıntı, bilim adamı çakması kişilerdir. ne doğru düzgün bilim icra ederler ülke adına, ne de öğrencinin öğrenip öğrenmediğyle ilgilenirler. çoğu derse gelip siyaset yapar. kendini protokol insanı gördüğünden sanki haberleri olacakmış gibi hükümete, muhalefete çatar. falan filan.
ey hoca denilen canlı! hakikaten boş denilen işler bunlar. sen öldüğünde seni hatırlatacak bir şeyler bırakmaya çalış dünyaya. sonra yiyorsun küfürü hakareti öğrenciden.
not: bütün genellemeler yanlıştır önermesinden yola çıkarak birçok değerli kişiliği muaf tutuyoruz.
