zap&ın doğuşuna mı benzerdi ilk yaşam doğuşu, yoksa zapın hırçınlığı kendine özgü müydü anlamaya çalışıyordum bu yolculuğumda. bakmakla yetiniyordum zap a, ama baktıkça zap beni çekiyordu. zapın akışında, renginde ve güzelliğinde bir farklılık vardı. ilk insanların saf halini anımsatan hırçın ama sessiz bir tarih akışına benziyordu sanki. o özgürlük mücadelesinin tam orta yerinde doğup ana topraklara akıyordu. belli ki bir şeyler yetiştirmeye çalışıyordu bir yerlere. sanki ölümünü engelleyeceği bir şeyler vardı ve o telaşla mutlaka kendi yatağında akmalıydı. kimine göre sevda, kimine göre umut, kimine göre aşk ve belki de o hepsini taşıyordu. her bir dalgasında yaşamın anlam gizleri yüklüydü ve ben dalgalara baktıkça yaşamın anlamına ulaşıyordum. zap a ilk yolculuğum geliyor aklıma şimdi, ilk büyülenişim. hala eski heybetini koruyor zap ve ne zaman buralardan geçsem, zapı bir daha, ama tekrar tekrar ve daha çok seviyorum.
