Umut bizim var olusumuzu surdurmemızı saglayan baslıca duygudur ve ınsanın yenılmesını, pes etmesını engelleyen seydir eger umut olmsaydı kac kere yenılmıstık acaba bu kahpe felege veya nasıl dogacak olan gunesı dusunup yarının guzellıklerı getırecegını dusunebilırdık buyuzden umut onsuz yasanılamıycak olandır.
kişinin yaşadığı belkide çektiği acılardan sonra "lan bi ihtimal belki bu olur, olum işte bu lan buna insan hayatını adar be" diye içinden geçirdiği ama kolay olmadığını suratına çarpan bir lodos gibi anladı hayaller birikintisidir.
3 saatlik sınavlar sonucunda çoğu kişinin hayatının ve hayallerinin kendisinden uzak düştüğü günümüzde, ne yazık ki fazla besleyeni delirten, sinsi duygu.
insan nedir ki?
guatr yaylasinda bademcik cicekleri toplayan mavi tüy mü,
yoksa dikenli teller altinda bomba partisine giden, affetmez ilahlar mi??..
demem su ki saci uzun;
bir daha bana yarinlara umutla bak gibi lakirdilar etme artik.
umut mahrumu yaratiklar olsaydik safak türküsünü söyler miydik hic?...
birak beni mutsuzlugumun mutluluguna nail olayim.
gözünü korkutan ne?
yok olmak mi?
lakin yok olmak bok olmaktan yegdir.
bok olmak yok olmayi saglasaydi, bok böcegi almak lüks tüketime girerdi.
insanların yaşamını iki tiran yönetmektedir: biri "umut" öteki "korku" der... lukianos ve ekler "çünkü insan korktu mu ya da umdu mu geleceği öğrenmek ister"
