yaşadığım en güzel duygudur. umut fakirin ekmeği ye babam ye demişler ya hani doğru demişler. hayat her şeye rağmen devam ediyor çünkü. son nefesi ciğerden üfleyene kadar, o son ana kadar neyin başına geleceğini bilmemek var ya. o işte insana umudu aşılayan şeydir. huzur da verir bu umut. kafanı yastığa koyduğunda yalnız hissetmezsin en hafifinden. yaşayacak günler var dersin. umutlanırsın. hele bir de dünyalar iyisi bir insan tanırsan bu arada, daha da umutlanırsın hani. sanki hemen hayatına girecekmiş, böyle hayaller kuruyormuş gibi can atarsın. umut fakirin ekmeği dedim ya işte, hele bir de işler umduğun gibi giderse o ekmek değil çukulata olur alimallah.
Eski nişanlımın adı olduğundan ayrıldığımızda epeyi bir cümle içinde kullanamamıştım. Lan anası babası da güzel isim koymuş çocuga ama ne bilim bi cumali olsaydı bi abuzer olsaydı daha kolay olurdu benim için.
Velhasıl hayattan umut u çıkarınca da pek tabi güzel şeyler gelişebiliyor hayat süprizlerle dolu. Umudunu degil ümidini kaybetme.
ümit ile aynı şey değildir. ümit kavram olarak, daha bir olası gibidir umuttan. gelgelelim, aslında umut, ümitten daha olasılıksız olan demek de değildir.
Şöyle anlatayım; ümit uzaklardan gelmesi beklenen bir şeyin silüet halinde bile olsa görünmesiyse mesela, umut o beklenenin görünmediği halde geleceğini düşünebilmektir. Yani ümit ufuk çizgisindedir, umut ise ufuk çizgisinin ardında.
Umut, her yaşta vardır. göçmen kuşlar gibi bir gelip bir gitse dahi, kaderin karşısında dizlerini kırıp ne diyeceğini beklemekten iyidir.
Bazı zamanlar içimizde yok olduğunu hissedebiliriz, fakat nefes aldığımız sürece her zaman umut vardır.
Çünkü saniyeler sonra bile neler olabileceğini bilmiyoruz. Her an her şey olabilir.
insanların elinde olmayan savunma mekanizmalarından bir tanesi. kendi idaresiyle umudunu da kullanıp hayallere de dalar ademoğlu ama genel olarak içgüdüsel bir duygudur.
Bu Sözlükte yazar olma umudu içinde aynı şey geçerli. Şimdi o kadar entry gireceğim. Kesin bir şekilde şundan eminim, daha yazar olmadan silik atacaklar.
Bugün bitirdim, başlarda çok sıkılmama rağmen okumaya devam ettim. Ve iyiki devam etmişim diyorum. Harika bir romandı.
Sabahat ile aram'ın aşkı, yeni bir cumhuriyet, yeni bir şehir ve yeni bir yuva.. savaşlar, yıkımlar ve sürgünlerin ardından gelen bu umut kitabı kesinlikle okunmaya değer.
