hayatta çok işe yarar, arkanızdan çok konuşulur, çok yadırganırsınız ancak zaten umrunuzda olmayacağından sorun teşkil etmez.
hep özenilir bu tip insanlara birde.
hiç bir şeyi kafaya takmamak, dert edinmemektir. iyidir bu haliyle...
bir de madolyonun diğer yüzü var, umursanmamak.... işte kötü olan budur... başkaları tarafından umursanmamak. yok sayıkmak, ne bileyim silik olmak gibi bir şeydir...
Baudelaire'nin dediği gibi sarhoş olun o halde.
Çok entelce oldu bu.
Kolaylaştırılmış anlatayım ; zihninizi oyalayın başka şeylerle.
Canınız mı sıkkın açın bir kitap okuyun. Müzik dinleyin. Sohbet edin.
Yada hiçbir şeyin ölüm kadar kötü olmadığını, ölmemişseniz durumunuzun o kadar da kötü olmadığını farkedin.
Sonradan da edinilebilir. Annem sürekli "takmayın, aldırmayın, geçer, söner, biter" diyerek bu illeti başıma sardı. Hoşlanmıyor değilim ama insan ilişkilerini çok etkliyor, "bana ne ya"cı oluyorsunuz ve çoğu insan sizi bu yüzden kıskanıyor. Sırf bu yüzden beni dertsiz, tasasız bilen arkadaşlarım çok oldu. Millet ağlarken ben "aman ya" havasındaydım ki hala her şeye karşı öyleyim. *
Kolaydır. Akıllıcadır. Özünde insanca olmasa da acı çekmemek adına bir tur afyondur. Boşluğa adım atmak gibidir. Bir kere becerebildiysen eğer gerisi gelir. Herkes beceremez fakat umursamaz olmak unutamadığın yerde ciğere çekilen taze nefestir.
bunun en işe yarar yolu felsefe tabi ki lan, dediğim duygusuzluk hali.
misal vegan beslenme alışkanlığım var ama hayvan cinayetleri beni etkilemiyor. sadece beslenme alışkanlığım olduğu için kendine vaeganım. bu işin yöntemi her an ölebileceğini düşünmek ve bir kinik gibi minimal yaşamakta geçiyor. tabi cioran ve schopenhauer gibi de pesimist olmamak gerek.
ayrıca platon'un gorgias diyaloğu okunabilir öneri olarak. sokrates'in aşırı trollüklerine aldırmayan gorgias'ın umursamazlığı güzeldir.
