hastalıktan korkmanın ürkeklik sayılmadığını bilmemizi gerektiren tespitimsi. ülkücü değilim belirteyim bir de. saçma hayallere sahip olabilirler ancak bu şekilde eleştirilmeleri resmen komiktir, çoccukçadır. diyelim ki ben devrimciyim, kansız devrim olmaz, gerekirse kanımı, canımı feda ederim devrim yolunda diye haykırıyorum fırsat buldukça. bu benim kanserden korkmamamı mı gerektirir? kanser emperyalist bir hastalıktır ondan korkmuyorum. kırım kongo kanamalı ateşi de neymiş canım emperyalist-kapitalist kenelerin canı cehenneme demem ne kadar ahmakçaysa, ülkücülerin de keneden çekinmesi-sizin tabirinizle tırsması- bir o kadar mantıklıdır.
ölecekse bir ideal, bir hedef uğrunda, bir dava yolunda ölmek isteyen ve bundan çekinmeyen insanların bok yoluna gitmekten tırsmasıdır. Korkulan kene değil, haber bültenlerinde kırım kongo kanamalı ateşi hastalığından hayatını kaybetti olarak anılacak olmasıdır.
edit1 : hangi görüşe sahip olursa olsun keneden tırsmayan insan var mı şu anda ülkede? ülkücülerin övündükleri cesaretiyle dalga geçenler:
yarın sırf bu sözlerden etkilenip ''korkmuyorum ulen'' diye kendini keneye ısırtan biri ölürse hepiniz sorumlusunuz bundan haberiniz olsun
insanlar kırım kongo kanamalı ateşinden korkar. ülkücüler de fizyolojik olarak insandır.
o halde, ülkücüler de kırım kongo kanamalı ateşinden korkarlar.
minncaık kenenin koskoca ülkücülere kafa tutması. delikanlıymış bu minik şeyler, kuzey ırak a girersek yanımızda bolca alalım zira çok yardımcı olurlar.
