Başka başka dillerdeki köklere geldiği gibi, Türkçe köklere de gelerek sözcük oluşturmada kullanılan eklerdir. Bu eklerle sözcük türetmekten kaçınılmalıdır.
-ane (Far.): "gibi" anlamı verir. Türkçede "+ça" eki bu eki karşılar.
dost+ane -> dostane -> arkadaşça (arkadaş+ça)
-dar (Far.): Bir işi yapan kişi anlamı verir. Türkçede "-çi, -men" eki bu eki karşılar.
mihman+dar -> mihmandar -> konukçu (konuk+çi)
emek+dar -> emektar -> emekçi (emek+çi)
-en (Ar.): "ile" anlamı verir. Türkçede "-le" eki bu eki karşılar.
aynı+en -> aynen -> aynıyla (aynı+le)
gayri- (Ar.): "olmayan" anlamı verir.
gayri+müslim -> gayrimüslim -> Müslüman olmayan
-hane (Far.): Yer anlamı verir. Türkçede "ev+i" birleşik sözcüğü bu eki karşılar.
hasta+hane -> hastane -> sayrıevi (sayrı+ev+i)
hem- (Far.): Aynılık anlamı verir. Türkçede "-daş" eki, bu eki karşılar.
hem+şehir -> hemşehri -> ildeş (il+deş)
-i (Ar.): Nispet ekidir. Türkçedeki "-el, -sel, -cil, -sil" ekleri bu eki karşılar.
din+i -> dini -> inançsal (inanç+sal)
hukuk+i -> hukuki -> tüzel (tüze+el)
-ist (Fr.): Bir akımın izleyicisi anlamı verir. Türkçede "-ci" eki bu eki karşılar.
Kemal+ist -> Kemalist -> Atatürkçü (Atatürk+ci)
rasyonal+ist -> rasyonalist -> usçu (us+ci)
-izm (Fr.): Bir akım adı yapar. Türkçede "+ci+lik" eklerinin birleşimi bu eki karşılar.
Kemal+izm -> Kemalizm -> Atatürkçülük (Atatürk+ci+lik)
rasyonal+izm -> rasyonalizm -> usçuluk (us+ci+lik)
-kar (Far.): Bir işi yapan kişi anlamı verir. Türkçede "-çi, -men" eki bu eki karşılar.
sanat+kar -> sanatkar -> sanatçı (sanat+çi)
na- (Far.): Olumsuzluk anlamı verir.
na+hoş -> nahoş -> hoş olmayan
-matik (Fr.): Kendiliğinden olan anlamı verir. Türkçede "-ma+lı" eki karşılar.
dokun+matik -> dokunmatik -> dokunmalı (dokun+ma+lı)
-perest (Far.): Bir işi alışkanlık haline getirmiş kişi anlamı verir. Türkçede "-çi, -men" eki bu eki karşılar.
hayal+perest -> hayalperest -> imgeci (imge+ci)
-vari (Far.): "gibi" anlamı verir. Türkçede "+ça" eki bu eki karşılar.
mafya+vari -> mayfyavari -> çetece/çete gibi
-zade (Far.): "-gil" anlamı verir.
koyuncu+zade -> koyuncuzade -> koyuncugil(koyuncu+gil)
-zede (Far.): Zarar görmüş kişi anlamı verir. Arapça "mağdur" sözcüğünün anlamını verir. Türkçede "kıygın" denir.
deprem+zede -> depremzede -> deprem kıygını
