hiçbir değişiklik olmaz. aynı tas aynı hamam gideriz. avrupa birliği bizi yine almaz çünkü hristiyan türkleri de sevmezler. avrupa hun devleti de hristiyan oldu sonradan ama haçlılar vatikan'a yürüdükleri günleri unutmadı.
Hakkı bırakıp batıla yönelmiş olur. Tanrı oğulları dünya kızları takılır peygamber katillerinin yoluna girer birbirine uymayan adı incil olmayan evanjellere tapar peygamberin dili bile degil kitaplar. Incil diye bir kitap yeryüzünde yoktur. Toraya hiç girmiyorum. Tövbe tövbe sabah sabah.
Bütün Kur'anları yaksak, bütün camileri yıksak, Avrupalı'nın gözünde Osmanlı'yız; Osmanlı yani islam. karanlık, tehlikeli, Düşman bir yığın!
Avrupa maddeciliğine rağmen hristiyandır; sağcısıyla solcusuyla Hristiyan. Hristiyan için tek düşman biziz: Haçlı ordularını bozgundan bozguna uğratan korkunç ve esrarlı kuvvet. genç cüce, müselsel zilletler sonunda ihtiyar devin zaaflarını keşfeder; ahde vefa, civanmertlik, merhamet... aşağıdan alır, hulus çakar, yaltaklanır ve... nihayet alteder devi. Cenk meydanlarında değil, yatak odalrında kazanılan bir zafer.
Zavallı Türk aydını...Batılı dostları alınmasınlar diye hazinelerini gizlemeye çalışır. sonra uuntur hazineleri olduğunu. Düşmanın putlarını takdis eder, hayranlıklarını benimser, dev papağanlaşır..
(Cemil Meriç, "Ümrandan Uygarlığa", syf: 9)
Herşeyiyle zaten Avrupa olmuş milletiz. Özümüzü kaybettik. Bir tek Hristiyan olmadığımız kalmıştı. Hoş adamlar televizyondaki dayattıkları yapıyla bir nevi Hristiyanız zaten usul usul işlendiği için kimsenin haberi yok.
