bir dünya kahramanının bile kendi ülkesinde gördüğü muameleden sonra, kendi toplumumuzdan şüphe etmek gerekir.
önce kahraman istenir, sonra biri çıkar kahraman olur, ülkeyi, insanları, dini, dili, toprakları, kültürümüzü ve özgürlüğümüzü kurtarır
sonra
o kahramanın ne dinsizliği kalır, ne ateistliği, ne alkoliği.
bizim gibi nankör bir toplum hak ediyor mu kahramanları ?
ihtiyacın olmamasındandır. Biz ne Deniz gezmiş ler, ne kılıç aslan lar çıkardık süpermanlar bu yazdığım gerçek kahramanlar yanında üfürme hatta bizzatihi muhallebi çocuğu kalır.
"estağfurullah kendini yavuz sultan selim'den öte gören tayyip ne ola o vakit?" dediğinizi duyar gibiyim, göreceğiz marifetlerini pek yakında. kahraman olacak o, hepi topu düşman olmadığımız bir komşumuz vardı onlarla birbirimize kırdırarak bizi.
