devletin sebep olduğu sorundur. sebebi de; üniversite mezunu bir kişiye* girişimciden, kredisi kullandırmak için bir işletmeye sahip olmasını ve bu işletmeyi bir yıldır çalıştırıyor olmasını istemesidir. bir diğer sebebi de, girişimci destek kredilerinin dönemsel olarak açılması. misal kadın girişimcileri destekleme kredisi devletin karar verdiği dönemlerde açılır. birkaç defa telefonla bilgi almak istediğimizde dönemi kaçırdığımızı, bir sonraki dönemin ne zaman olacağını bilmediklerini dile getirdiler.
özel bankaları saymıyorum bile onlar utanmasalar parmak izlerinizi bile isterler kredi verirken. ki şirket kurarken herhangi bir destekleri yok. *
girişimci azlığının finansal kaynaklı olduğunu düşünürsek bu sorun sürekli bir çözüm sunulmadığı müddetçe devam eder. girişimci uygulanabilir bir fikrini vücuda getirmek istediğinde desteklenmelidir, şevki kırılmamalıdır.
girişimciliğin kitap tanımında; doğal kaynaklar, işgücü ve sermayeyi bir araya getirme gerekliliği ve risk özelliği yazılıdır. şimdi bu basit tanımı 3 kere dikkatlice okuyun ve sorunun ne kadar doğal olduğunu daha iyi kavrayın...
bürokrasinin de büyük etkisi olduğu bir sorundur. yabancı büyük yatırımcıların bile en büyük şikayetlerinden birisi bu ülkede yatırım yapmak için uğraşılan bürokrasi. rakamlar aklımda olmadığından atarak örnekleyeyim, çoğu avrupa ülkesinde bir işletmeyi faliyete geçirmek için yetkililerden alınan imza sayısı 50 ise türkiye'de bu sayı 150 gibi bir rakama ulaşmaktadır.
hatta bu ülkede en basidinden bir bakkal dükkanı bile açmak ömür törpüsüdür. 40 kapı dolaştırırlar adama, bir nevi paranızla rezil ederler sizi.
butik çikolata mağazası açmak istediğiniz zaman, bilgi almak için aradığınız devlet kurumundaki kişinin "hele bir getirin bi tadına bakak" tarzında kibarca(!) talepte bulunması gibi örnekler de bu sorunu körükler. bilgili, ehil ve bize yardımcı olmak için orada olan personel bulunsa bu sorun kısmen ortadan kalkar.
kadın girişimcilerine "gün paralarınızı biriktirerek girişimde bulunabilirsiniz" gibi trajikomik bir çözüm üreten bir ülkede ne girişimciliğidir? mikrokredi veren belediyeler sadece dantel örebilecek kadar maddi destek sağlarken, piyasadaki tüm üretim araçlarına neredeyse tekel olmuş firmalar sahipken ve bu üretim araçlarını satanlar da bu tekeller iken mümkün olmayacak girişimciliğin yok olmasıdır, ayıptır, günahtır.
şu kriz öncesi hatta şu kriz esnasında dahi diğer ülkelere göre daha yüksek faizi bulunan bir ülkede olması gereken sorundur. Girişimci adamın elinde iş fikri olsa da kredi çekip iş kurması diğer ülkelerde ki girişimci ruhlu arkadaşlarına göre daha fazla göt istemektedir*.
