hangi toplumsal tespite dayanarak yapıldığı belli olmayan, "dünya zaten düzdür." demeyle eşdeğer tutulası bir önerme. toplumsal örgütlenmenin cemaatler tarafından işgal edilmesi, köşe dönmeciliğin, adam kayırmacılığın, yalanın ve dolanın el üstünde tutulduğu bir dönemde yaşıyoruz. dahası bu tabloyu görüp kabullenmeyenlerin bezmişliğine ve sinmişliğine de tanığız. değiştirme olgusunun akıllardan nasıl çıkarıldığı da cabası. ama her şartta seçimlerin kendileri için propaganda aracı olduğu, siyasetlerini anlatmak için seçimlerin bir taraflaşma yaratmak amacıyla ve dahası kendi gücünü arttırmak vesilesiyle seçimlere girdiğini söyleyen komünistlere aldıkları oylarla değerlendirme yapmak ya çocukcadır ya da art niyetlice. ben ikincisinin burada var olduğunu düşünüyorum. akıllarını sosyalizm korkusu sarsmış kimselerin haksızlığa ve zulme karşı söylecekleri sözlerden ötürü komünistlere karşı oldukları da bir başka gerçektir.
değişim sözcüğünden öcü gibi kaçanlar dışarı çıksınlar. olumlu ya da olumsuz 10 sene önceki türkiye'nin bugünkü türkiye'yle, 10 sene önceki hayatın bugünkü hayatla aynı olmadığını görecekler. o halde bundan 10 sene, 20 sene için peşin peşin konuşanlar herhalde kahin olsalar gerek. çünkü koskoca düzen partileri bir toplumsal krizin eşiğinde yani 2002'de çöpe atıldı. gelen ise ondan beter oldu ancak görüldüğü gibi düzen siyasetinin açtığı gedikler, yarattığı sarsıntılar toplumun hafızasını da değiştirmektedir. o halde kalkıp hangi toplumsal gerçeğe dayandığı belli olmayan tespitler yapmak ideolojik bir saldırıdan başka bir şey değildir. ideolojik olan kötü değildir, kötü olan gerçeğin saklanmasıdır.
şimdi evinizden, işyerinizden çıkın. yaşadığınız orta sınıf mahallelerini terk edin ve şehrin uç kesimlerine gidin. veya kendini şanslı olarak gördüğünüz masa başında bir kere daha düşünün. gerçekten şanslı mısınız? kendi hayatınız dışında başka bir dünya yok mu? dünya sizin cemaatinizin, içinde bulunduğunuz yaşam şartlarının dünyası mı yoksa sizden başka bir dünya daha var mı? eğer yok diyorsanız konuştuğunuz şeyler palavra dışında hiçbir şey değildir. bu değersizlik dünyasında ya boğulun ya da bir kere daha düşünün: " siz haklısınız ama ben haksızın yanındayım" mı diyorsunuz? o zaman bunları unutun, hayatınızı yaşamaya devam edin.
böyle bir devrim yakın zaman için söz konusu değildir. ancak her devlet sosyalist devrimi tadacak ayrıca düzgün uygulanırsa en refah dönemini yaşayacaktır.
Çok zor ihtimal. Faşizan bi radikalleşmeye doğru gidiyoruz.
Cumhuriyeti bile kaldıramayan bi ülkede , sosyalist devrim hayal.
Umarım, torunlarımız bu hayali gerçekleştirir.
bugünün tablosuna bakalım bir. birbirinin üstüne basıp geçen, en yakın arkadaşını bile para için satacak olan ancak dışarıda konuşurken din, iman ve millet kelimelerini peşi ardına sıralayan, ahlaksızlığı körükleyen ve insan aklını hedef alan bir ortalama toplamla karşı karşıyayız. bunun yanında gene büyük bir çoğunluk kendi geleceğinden bile feregat etmiş, bir hayali veya umudu bulunmayan, yaşamak adına gerçekleştirdiği tek eylem sadece çalışmak olan bir başka toplamla daha karşı karşıyayız. bunların dışında bir de ufak bir toplam daha var ki; bunlar kendilerini aydınlanmış olarak gören, sürekli yakınan ama değiştirmek adını elini taşın altına koymayan, korkudan kendi yaşama alanlarına sıkışıp kalmış bir de muhalif grup var. şimdi böyle nesnel bir koşulun dışında kalan bir komünist değiştirmek için ne yapar? en bilindik, en sıradan propaganda yöntemlerini mi kullanır yoksa ortalamayı aşan ama yakaladığı kesimleri de bırakmayacak bir örgütlülük mü yakalamaya çalışır? elbette ikincisi.
şu sıralar bir yaygara kopup gidiyor. bu toplumun belirli bir değerler standartının olduğundan ve bu standartları yakalamayan solcuların olduğundan söz ediliyor. ama ne yalan? yani bu toplumun değerleri denilen şeyler: hırsızlık, ahlaksızlık, fakirden alıp zengine verme, açlığa tamah etme, şuraya buraya saldıran katil sürüsü ordulara konukseverlik gösterme, insan aklına tecavüz etme, memleketin satılışına göz yummaksa bilemeyeceğim. eğer bu toplum bu değerleri kabul ediyorsa, komünistlerin orada oturup düşünmesi gerekiyor. ancak bu toprakların bu gelenekleri kabul etmediği tarihsel ve siyasal olarak ispatlanmıştır. bu topraklarda haine, iki yüzlüye bir pislik gibi bakılır ve yüreğinden sökülüp atılmaya çalışılır. işte komünistler bunun mücadelesini vermektedir. bu tablonun değişmeyeceğini düşünen ve umudunu kaybetmişlerin umudu olmak istemektedirler. ne kadar başarılı olup olmadıkları ise kendi güçleriyle ile doğru orantılıdır. 24 saat televizyondan propaganda yapan burjuva ideolojilerini, egemen ideolojileri kırmak toplumun içinde kök salmakla yani örgütlenmekle yapılacak bir şeydir.
şimdi kalkmış "size hak veriyorum ama güçsüzsünüz." mü diyorsunuz? bakın işte bunda haklısınız, çünkü şuradan buradan normal insanlar destek vermedikçe bu tablo değişmez. ama bir gerçek daha var. bu tablodan rahatsız olup, onu kabullenmek, düzen içi bazı çevreleri umut olarak bellemek haksız olana destek vermektir. aklı ve yüreği buna katlanacak olanlar buyursunlar yapsınlar ama daha mantıklı konuşmaları şartıyla! tabi aklını ve vicdanını verince mantık kalırsa.
sosyalist devrimin türkiye versiyonundan bahseden bir önermedir. halkın daha fazla ezilmesi, aşagılanması, fakirleştirilmesi durumunda olabilite kazanma ıhtimaline doğru gıdebileceği düşünülesi bir durumdur.
makro iktisadi devirlere baktığımızda bir döngünün olduğunu fark ederiz. sosyalizm, kapitalizm, sosyalizm, kapitalizm,... şu an kapitalizm ibresindeyiz. değişmesine değişir fakat bizim toplumumuz sosyalizmin görkemini kaldırabilir mi; hiç sanmıyorum.
