Seks tabu, sosyal ihtiyaçlar lüks, canlı bedenler içinde ölü ruhlar, kontrolsüz Ego. Bu ülkede mutlu yaşamak için, içindeki herkes ve herşeyle yakıp, doğal yollardan yeniden oluşmasını beklemek gerekiyor. Din-kültür-ahlak öyle bir toplum yaratmış ki, değiştirmek imkansız. Ne verirsen sorgusuz sualsiz sokuyor hayatına. Hayalleri yok, karakteri yok. Sadece özeniyor, birşeyler olmak istiyor. Şu saçma sistemde bir model olup kendine bir yer bulmak istiyor. Kimse kendi değil, kimsenin hayatı kendi hayatı değil. Araba modelleri gibi, kalıp hayatlar, aynı şeyler için harcanan çaba. Bu ülkede hatta bu dünyada bu kadar kendimizi yitirip etten robotlara dönüşmüşken nasıl mutlu olabiliriz ki? Biz kimiz? Hayatımızın akışını kendimiz belirlesek kim olacağız, nasıl olacağız? işte o zaman mutlu olacağız. Yani hiç bir zaman.
