Avrupa Konseyi istanbul Sözleşmesi uyarınca şiddet gören kadınlar artık başka ülkelere kolayca göç edebileceklermiş. bence de hem kadın hem de adam için en iyi çözüm bu.
-- ve bunun en büyük sorumlusu yine bu kadınlardır,
yıllarca dayak yediler, küfür/hakaret edildi, taciz edildi, tecavüz edildi vs. vs. hep sustular, "elalem ne der" diye düşündüler, yıllarca bu yüzden kocalarından boşanmadılar, yıllarca eziyet çektiler, hep
korktular, haklarını, özgürlüklerini, kadınlıklarını, kişiliklerini koruyamadılar, buna fırsat bulamadılar, bulmaya çaba sarfetmediler, fırsat bulan da öldürüldü. bu durumu sağlayan haysiyetsiz erkekler
kadar, buna boyun eğen kadınların da suçu var. gördüğüm kadarıyla son yıllarda bu durum değişiyor, umarım değişir de...
-- bunun aksinde ise, güçlü, kadınlığını, hak ve özgürlüklerini bilen kadın da erkeklere çok çektiriyor, bu da bir gerçek.
Binbir baskı altında ayakta kalmaya çalışmaktır. Temizlik, yemek ikilisinden kurtulmak bile büyük başarıdır zira. Bunlar için yaratılmadığıma aileme inandırmak bile yıllarımı almıştır.
daha anne karnında, cinsiyetin belli olur olmaz çizilir senin kaderin. öyle ya "erkek adamın erkek oğlu" olmalıdır. çünkü. ne demekse artık bu. bababın kalbinde bir burukluk olarak doğarsın. ama annesinin bir tanesi, kusuzu olarak büyürsün.
5-6 yaşlarında başlar "kapat kız bacaklarını. giydirme şu kıza şöyle şeyler" baskıları. o yaşlarda itelenirsin. ileride çıkar bu itelenmenin emareleri.
sonra kadınlığa adım attığın o gün gelir. korkuyla annenin yanına gidersin, anlatırsın. annen ne olduğunu söyleyince rahatlamakla, endişelenmek arasında gidip gelen bir haleti ruhiye ile annene sarılırsın. sünnet olan bir erkek çocuğunun bu durumu yedi düvele duyurulurken, senin kadınlığa adım attığını annenden başka kimse bilmez.
15-16-17; eteğinin boyunu neden kısalttığını, bu yaşlarda beğenilmek, arzu edilmek gibi hislerinin olduğunu bilmez kimse. tabi bu yaşlarda, baban yaşında adamlar bile sana sulanmaya çalışır.
yaş gelir 20'ye, evlen artık baskılarından, "işi gücü olan oğlu" laflarından gına gelir. sonra bir gün gönlünü kaptırırsın birine v ehep hayalini kurduğun o beyaz gelinliğinde çıkarsın evinden.
birkaç yıl sonra anlarsın nasıl bir hayvanla evlendiğini. çocuğun için dayanırsın, katlanırsın her şeye. direnebildiğin kadar direnirsin. dayanılmayacak noktaya gelince de çareyi ayrılmakta bulursun. ama o gururuna işediğimin hayvanı gururuna yediremez onun götüne attığın tekmeyi. gelir, çocuğunun gözleri önünde seni sokak ortasında vurur. bir gazete kağının altında yatarken sen, akşam haberlerinde bizlere umutsuz gözlerle bakan son bir bakış atar ve gidersin... sonra? sonrası sadece trajedi...
ölünce de bitmiyor ki çilen. ayrılmayı hazmedemeyen ya da kendini ehli namus sayan ve kadın kanıyla beslenen bir egoya sahip olan katil; tahrik indirimi diye bir indirim alır. sanki sen kendini öldürtmek istemişsindir de o kendine hakim olamamıştır. sen toprağa geri dönerken, o katil de asıl ait olduğu yere gider...
insan olmanın bile zor olduğu bir ülkede istediği gibi yaşayamamaktır. hatta birçoğu ölümün soğuk nefesini her an ensesinde hisseder. dayağı kaderi olarak kabul etmesi beklenilir. her zaman güçlü olup dikkat etmek zorundadır. bir şeylerin düzeleceğini bekleyerek yaşamak zorunda bırakılır.
hayata bir sifir yenik baslamaktir. cifte standarda goz yummak zorunda kalmaktir. insanlarin hakkinizda en ufak bir fikri dahi olmadan sizin namus bekciliginizi yapma curetini kendinde bulmalaridir. erkeklerin kendi yaptigi pislikler 'erkektir, elinin kiridir' diye gormezden gelinirken, cinsel tecrube yasamis kadinlara orospu gozuyle bakilmasidir. erkeklerin her boku yiyip eline erkek eli degmemis 'kiz' aramasidir. sirf erkekler uckuruna sahip cikamiyor diye istedigini giyememektir. eslerden dayak yemektir. sirf ayrilmak istedi diye canindan olmaktir. kiz cocuklarinin diri diri gomulmesidir. bu ulkede kadin olmak saygi gormemektir. fikirlerinin onemsenmemesidir. susmaktir kadin olmak türkiye'de. her haksizlik karsisinda susmak.
zor olmak bir yana berbat bir şeydir. "erkek" sıfatını bile hak etmeyen bir sürü davar oğlu davar dışarıda kol geziyor. "ya beni de bu davarlarla bir tutuyorlarsa" korkusundan kızlara yaklaşamıyorum bile, uzak duruyorum. bu korkumu yenebileceğimi de hiç sanmıyorum. bir yandan da komik bir şey ha. dışarıda bir sürü davar rahatça kızlara hayatı zindan ederken sen otobüste bile "ya sapık zannedilirsem" korkusundan kızların yanına oturamayıp bomboş otobüste ayakta gidiyorsun.
neyse. bu arada türkiye'de genel olarak insan olmak zordur. türkiye'de hayvan ve bitki olmak bile zordur. kadınlar da erkekler de belli başlı toplumsal süzgeçlerden geçirilirler. geçemeyenler için ise devreye aile meclisi, türk polisi, sokaktan geçen silahlı bir vatandaş veya doğal seleksiyon devreye girer ve zamanla yok olurlar.
bunu anlamak için bi banka oturup 5 dakika yoldan geçen erkekleri izlemek yeter. televizyonu açmak, kadın izlemek, kafayı kaldırıp bakmak yeter. bu toplumda kadınların gördüğü çifte standartlar her yerde. her an. dün sadece birkaç saat içinde yaşadıklarımı yazıcam şimdi.
dün maksimum 12 yaşında baştan ayağa kara çarşafa girmiş bir kız çocuğu gördüm. gözlerine ve çocuk yüzüne bakarak tahmin ettim yaşını. belki daha küçüktür. muhtemelen çarşafa çoktan alışmış. o kızı gördüğümde düşündüğüm tek şey bunun çocuk istismarı olduğuydu. türkiye'de kız çocukları küçük yaşlardan itibaren, olmaları gereken kadın gibi yaşamaya alıştırılıyor.
sevdiceğimi duraktan aldım. yemeğe giderken "ya yok artık hiç utanmadan resmen göstere göstere dönüp bakıyorlar" demesiyle çarşaflı çocuktan birkaç yaş büyük başka bir kız gördüm. bu seferki şortluydu. dönüp bakan bütün davarlar için bacaklıydı. cümledeki "ya yok artık" ifadesi şaşkınlık değil öfke taşıyordu. sokakta 15 yaşındaki çocuklara bile dönüp pişkin pişkin bakabilecek tıynetteki potansiyal tecavüzcülerin bu denli çok olması insan olanı öfkelendiriyor. "bunların fırsatı olsa hiç düşünmeden zevkle tecavüz ederler." dedi sonra. hak verdim.
yazıhaneden bilet alıp koltuklardan birine oturduk. gitmeden biraz öpüp koklayayım sevdiceğimi deyip bir hamle yaptım ama "dur bebeğim şimdi kafamızı keserler" diye şaka yaptı. alışık olduğum bu şakaya acı güldüm. bazı şakaların şaka payı gerçeklik payının altında. izmitte ara sıra çıkan kafa kesilme haberlerini bilmeyenler bunun abartılı bir şaka olduğunu düşünebilir, ya haberlerde duyarsınız ya da kebapçılar çarşısında yürürken gözünüzün önünde götünden döner bıçağı çıkarıp kendisine sigara vermeyen 2 kıza küfür ederek tehditler savuran tiplere gözlerinizle şahit olursunuz. yine de abartılı bir şakadır, ama bu şakanın asıl düşündürdüğü, ortadoğu ülkesinde yaşadığınızı hatırlatıyor olmasıdır. dünyanın herhangi bir yerinde böyle bir şaka yapılıyorsa o yerde özgürlük adına büyük sıkıntılar var demektir.
gülümsediğim bir saniye içinde kafamdan bunlar geçerken tam karşımızdaki koltukta başını valize yaslamış tatlı tatlı bize bakan bi kız çocuğu gördüm. tatlı kız çocuğu dünyanın en güzel şeyi. biz de ona bakıp gülümsedik, göz falan kırptık. kendi kendimize ne tatlı kız dedik. ama mesafeyi de koruduk. çünkü annesiyle anneannesi dik dik bize bakıyordu. acaba ne zaman kıl oldular? elimi sevgilimin omzuna koyduğumda mı? el ele girdiğimiz an bayağı gerilmiş olmalılar. yoksa yanağa dudak dokundurduğum an mı? "burda fazlalıkmışız gibi bakıyorlar." dedi hak verdim. bu ülkede bir kadının derdi sadece erkeklerle bitmiyor, kadınlar da kendisi gibi "edepli" olmayan kadınlardan nefret ediyor. edebin sınırları, bazen bir erkekle sokakta el ele yürüyünce, bazen öpüşünce, bazen kadın işe etekle geldiğinde aşılmış oluyor. herkesin bir sınırı var ve bu sınırı aşan kadın, kadın bakışlarını da çekiyor.
bunlar sadece birkaç saat içinde gördüklerim. kadınlar bunlarla yaşıyor. aslında hepsi türkiyede insan olmakla da ilgili. bu ülkede insan olmak zor. kadın olmak daha zor.
konuştuğun adama dikkat edeceksin.
giydiğine dikkat edeceksin.
evden dışarı çıktığın saate dikkat edeceksin.
konuşma şekline dikkat edeceksin.
kelimelerine dikkat edeceksin.
ağzın yaya yaya gülmemeye dikkat edeceksin. o ağız gülerken elle kapanacak.
yoksa:
adres soran adama gülümsersen kaşarsın.
sıcak havada şort mu giydin? kaşarsın.
saat sekiz ve canın dondurma çekti. ne haddine! o saatte dışardaysan kaşarsın. mavi boncuk dağıtırcasına mı konuşuyorsun? kaşarsın.
küfür mü kaçtı ağzından? hii, bok dedi. kaşar vallahi!
çok mu komik, tamam da efendim, bir hihi neyine yetmiyor. kaşarlar kraliçesisin!
çocukluktan kadının rolü bellidir.
kız çocuğu erkeklerle oynamaz. ancak oğlun kızı öpüp kaçınca hergele hehehe olur.
kız çocuğu gerekirse başını örter. ancak oğluna göster oğlum amcana pipini dersin.
kız çocuğuna "saaç kaç oldu, eve gir artık!" diye bağırırsın. ancak oğlun bisikletiyle mahalle mahalle dolaşır.
kız çocuğu ağzını yaya yaya konuşamaz. ancak oğlun istediği şekilde yayar ağzını!
kız çocuğu kötü bir kelime söylerse, ağzına yer tokadı. ancak oğluna küfür öğretirsin.
bağırarak mı gülüyor. sus kız devrede. neden sus oğlan yok sizce?
zor be olm türkiyede kalbi atan herşeyin yaşaması yada var olmaya çalışması zor.hele birde kadınsan çifte atan atın arka ayaklarının seni es geçme olasılığı kadar zor.
