öyle şeylere şahit olunur ki güzelim memleketimde, alıp başımı gideyim denir. hem fena mı olurdu, doğal turuncu saçlı, çilli, o pub senin bu pub benim gezen bir irlandalı olmak. arada dışlanırdık ama olsun. (bkz: içimizdeki irlandalılar)
hırvat
bir millet kadınıyla erkeğiyle ne kadar taş olabilir ki? sorusuna cevaptır aslında bu insanlar.hırvatça'ya olan merakım da var biraz işin içinde.
türk olmak güzel, yaşaması zor olsa da güzel. bütün milletlerin nefretini almış olsak da, onların canını sıktığımızdan bu nefreti aldığımızı bilmek güzel, güven veriyor.
ha türk olmasaydım ne olmak isterdim, açıkçası zorlandım, ama 1930larda yaşamış bir amerikan vatandaşı olmak isterdim heralde. seviyorum o dönemleri. ya da bir kanada vatandaşı, yaşam standartları gözlenirse eğer.
