sütten dili yanmıştır ama yoğurda üflemek yerine küfür etmektedir. sormazlar mı muhterem, kabahat sütün mü yoksa üflemeyenin mi diye? haliyle sormazlar. ha tamam kişilik meselesidir pire için yorgan yakmak, kendilerinin bileceği iştir. ama yaktığı şey ne yorgandır nede pire, zaten yakılcaksa bile öyle yakılmamalıdır. terörüydü, siyasetiydi, işiydi, gücüydü tonla dert vardır efendim zaten başımızda. neyin rusu gelecek? kimin türkü gidecek? kız kardeşlerimiz, ablalarımız, ninelerimiz, komşuannelerimiz, annelerimiz var bizim. giden defolur gider efendiler. yorgan yakmaya çalışanlarda sussunlar artık fazla oynamasınlar ateşle, yoksa altlarına işerler.
seviyorum diye gelip bir hafta sonra başka bir erkekten peydahladığı çocukla karşısına çıkan kızlara bakarak türk kızları hakkında genel bir değerlendirme yapan zihniyettir.
ne çok yarası olan varmış mübarek. ama kabahat kızlara yaltaklanıp onların bir taraflarını kaldıran bizde. oysa tam onların istediğini yapacaksın. becerip bırakacaksın ki senden büyük sevgili olmasın.
aslında sorun türk kızları ya da zihniyet değildir. mevzu, sorun da değildir... mevzu takmaktır. türk kızı görüp, yabancı kızlara takmıyorsa kişi işte sorun orada başlamaktadır. kız kızdır, takılması gerekiyorsa takılmalıdır.
takmak, güzeldir.
bazen bir çeyrek altın, bazen bir büyük rakı, bazen bir kolye, bazen yüzük, bazense yarr... ehmm her neyse efendim;
