Israr, Türk insanının en belirgin özelliklerinden biridir. Her nedense, karşı tarafın, kendini ifade edemediği, çekindiği veya kararsız kaldığı düşünülerek, dakikalarca sürecek bir maraton başlatılır.
Yemekte ısrar etmek en yaygın olanıdır.
- kardeşim allah nasıl yok var işte.
+ tamam doğrudur ama ben inanmıyorum.
- ama inanmama lüksün yok inanacaksın.
+ tamam abi sen inan ben inanmıyorum.
- ama neden inanmıyorsun?
+ bunu burada uzun uzun anlatmaya gerek yok, ben görmediğim bir şeye varsayımsal olarak bağlanamam.
- inanmıyorsan saygı duyacaksın, herkesin içinde ben inanmıyorum diyemezsin, inanacaksın.
Her konuda ısrarcı davranmayı severiz. Arkadaşlarla yemeğe gidildiğinde hesap ödenmesinden tutun da, restoranta gidildiğinde illa ki yemeğimizden tattırmak istememize kadar sürer gider.
