Düşen uçakta sağlıklı düşünmek pek kolay iş olmasa gerek. Ben deprem sırasında en alt katta oturan komşumuzun depremin getirdiği şaşkınlık ve korkuyla apartmandan dışarı çıkmak yerine üst katlara çıktığını hatırlıyorum.
bundan bir iki yıl önce ateist arkadaşımla antalya'ya uçarken girmiştik türbülansa, yani yanlış önerme. * arkamdaki teyzenin arapça duaları geliyordu kulağıma, ben haç çıkarıyordum, vs. ama o hiçbir şey yapmıyordu. bir kere bile "allah" dediğini duymadım. insan herkese yalan söyler ama kendine söyleyemez. inançtır bu, neden inandığı halde inanmıyormuş gibi yapsın ki? bu noktada unutulmaması gereken şu; ne dine inananların tanrı'nın olmadığı korkusu var, ne de ateistlerin tanrı'nın olduğu korkusu var bence. ateistlerin zor zamanlarında egemen ve yüce bir varlığa ihtiyaç duyduklarını düşünmüyorum. şöyle söyleyim; bundan bir süre önce arkadaşımın babası vefat etmişti, adamın kardeşi ateistti ve "şu cami avlusunda ağlayan onca insandan biri olmak isterdim, çünkü onların tutanacak bir dalları, yani allah'ları var, keşke allah olsaydı da ben inansaydım" demişti. olmasını diliyordu, istiyordu ama o üzüntüye rağmen olmadığını söylüyordu. onu gördükten sonra artık hiçbir şekilde ateistlerin böyle bir korkuları olmadığını anladım.
o anda, en baba musluman`a -mesela fetos hoca -deseler ki "ateist ol kurtulacaksin..." dinsizin en onde gideni olur.
got korkusu baska seye benzemez...yasadim, biliyorum.
hiçbir insan allah'a inanmadan doğmaz;lakin çevresinin etkisiyle zamanla allah'a inanmadığını düşünür. Ancak zor bir durumda ister istemez Allah'ın adını anar ve ona sığınır. insan'ın en zor anında en sevdiği kişinin adını andığı düşünülürse insan'ın zor anında en sevdiği varlık olan (farkında olmadan sevse de) Allah'ın adını anması gayet normaldir.
-sayın yolcular azrail konuşuyor. hızımız saatte çok kilometre, yüksekliğimiz değişken değerlerde, hava durumu kişiden kişiye değişecek ve az sonra müsait dağlık bir bölgeye düşmüş olacaksınız. ateist arkadaşlara şimdiden geçmiş olsun diyor, saygıyla huzurlarınızdan ayrılıyorum.
kimsenin inancı, itikatı, dindarlığı ya da ateistliğinin kimseyi ilgilendirmeyeceği esasını bilen ya da anlayan biri için anlamı ve değeri olmayan bir cümle.
dinin müthiş, aşmış vb. bir varlıktan ziyade g*t korkusundan ortaya çıktığını ispatlayan ifade. ateistle deist arasındaki fark, deistin her eyleminde, ateistin ise sadece uçağı düşerken üstün aşmış bir varlıktan yardım istemesidir.
ateistliği bir marifet bir ilgi çekicilik sanan gençliğin bırakın uçak düşmesini ufak bir sarsıntıda bile bu olaydan cayacağı kesindir..
(bkz: orjinallere sözüm yok)
kesinlikle dedirten baslık aslında durum büyük ihtimalle su sekilde cereyan edicektir
lan süleyman oğlum ucak düsüyo lan bugüne kadar kızlara değişik gözükmek için ateist ayağına yattık hadi hemen sahadet getir lan düsüyo lan lan lan lan eshedü enlaaa... pat
dusen ucakta yalnizca ateist degil, musluman da kalmaz. * ama kim bilir belki ucak orda bulunan ateistler yuzunden dusmustur. * ama ortada bir de gercek vardir ki; ateistlerin kazalardan kurtulma sanslari daha yuksektir, cunku digerleri baska yerlerden medet beklerken, ateistlerin boyle bir beklentileri olmadigi icin medet beklemek yerine kendilerine bir nebze olsun koruyacak yollar ararlar. **
