ya zamanında bu dolandırma işinden kâr elde ettiğinizde ya da saf gibi her ölene üzüldüğünüzde yapabileceğiniz hareket.
son günlerde tv'lerde bir modadır gidiyor aref aref diye. yok kader yazmış yok zihin okumuş yok götüyle şampanya açmış. sihir sihir diye inim inim inliyor ortalık. sana asıl sihir yapanın kim olduğunu söyleyeyim mi güzel kardeşim: necmettin erbakan. adam koskoca trilyonları kaybetti lan. çıkıp peygamberim dese kimse bir şey diyemez. diyeni de şakkadanak sihirle kaybediverir hoca. anan baban da sihirdir kardeşim diye sorgulayamaz seni.
bu ülkenin adamı sikene aldırmaz demiş neyzen tevfik. erbakan örneğinde de aynen bunu görüyoruz. şimdi tv'lerde bir ton ajitasyon göreceğiz günlerce. badem gözlü, badem bıyıklı, badem kulaklı olacak erbakan. kayıp trilyonun hesabını soran da ölünün arkasından konuşan namussuz diye yaftalanacak.
eyy sen insan öldü diye üzülen vatadaş! dinle bu sözüm sanadır: bırak oğlum hümanistliği, adamlar yıllarca seni ölmekten beter etti. polyannacılığı sonra oynarsın. önce senin verginden, maaşından çalınan paranın, emeğinin hesabını sor. sonra gider helvasını yersin.
bazı ergen, kendini bilmez ruhların içinde bulunduğu durum. hatta bu sapık ruhların öyle düşünceleri vardır ki, tüm ülkenin hakkını savunan insanlara "ülkenin anasını s...i" derler. ülkenin anasını s...n bir insan başına geleceklerini bile bile bu kadar şeye, idama katlanır mı? sorarlar insana.
gerçi kime laf anlatıyorum. sizin gözünüzde bir insanın kahraman olması için kayıp trilyonu cukkaya indirmesi ve din siyaseti yapması gerekiyor.
bu ülke çıkarlarını, tam bağımsızlığı, özgürlüğü, eşitliği, hakkı hukuku savunan insanlara idamlarında bile dakikalarca acı çektirildiği halde hala arkalarından bölücü, vatan haini, ülkenin anasını bilmem naapıp giden tarzı yaftalar yapıştırılmaya çalışılmaktayken ülke insanı adına hiç bir şey yapmamış, fakat sanki hiç ölmeyecekmiş gibi para cukkalayıp, insanların evine ekmek götüremedi diye intihar ettiği bir ülkede 12 trilyon gibi ciddi bir meblayı hiç etmekten yargılanmış bir adamın ölümüne üzülmektir.
