tek basima olmadigimi gosteren konu. daha basligi acarken kahkaha atmama sebep oldu, sabah ise giderken tokezlemem ve tekrar geriye donup amacsizca nereye takildigima bakmam...
düşmemek için sadece 2 adımda uzun atlama rekorlarını egale ettiren şeyi merak ettiren reflekstir. aslında ne olduğu da belli gerçi, ya oturmamış bir kaldırım, en kötü taştır.
bir keresinde bakmıcam ulan dedim, uzaklaştıkça aklım kaldı kodumun taşında, uzaktan da olsa gene de baktım. kurtulmak istiyorum bu durumdan. umarsızca yoluma devam etmek, dönüp arkama bakmadan, tek bir söz söylemeden kaybolmak..
