Sevdiren ve nefret ettirendir. Eğer fazla okuma alışkanlığınız yok ise bu kitap sizi kitap okuma kültüründe yarı yolda bırakır. fakat okumayı seviyor iseniz size bir şaheser olarak görünür. iki yüzlüdür. Güçtür, sabır gerektirir. Bitirince de enfes bir duyguya kapılırsınız, deneyin efenim.
hartug dandin'in iki oğlu kutlug dandini ile farsus dasdana aynı soyadı taşımayan kardeştirler. dandini dandini dastana ninnisinde görebileceğiniz üzere bu iki kardeşten bahsedilmektedir.
Oğuz Atay 'ın övgüye layık, Türk edebiyatının en temel eserlerinden olduğu söyleniyor. Kitap elimde ama henüz başlayamadım. Başlayınca daha güzel yorumlarım kaçınılmaz.
--spoiler-- Selim olmayan bir Selim görmektense hiç görmemek daha iyidir bana inan düşün ki gittim ve bir daha aramadım seni bir daha beni görmeyeceğine göre böyle düşünemez misin senin varlığına rağmen böyle düşünebiliyorsam sana bir sadakatsizlik var işin içinde beni görmeyecek olduktan sonra var olup olmamanın ne önemi kalır sadece yaşadığımı bilmen seni nereye götürür
--spoiler--
Her okuyanın kendini elit hissettiği(!) Roman.
Cok iyidir postmodernizmi guzel yansıtmış bireyin iç dünyasını anlatan bir kült. Fakat ben okuyom ya diye gezinenlerden dolayı artık bukre gibi her sözünün twitter da olması can sıkıcıdır.
Tavsiye edilir mi tabi edilir fakat cok sıkıldığğm yaaa, uff bi sey anlaslmadığm diyenler okumasın gidin pucca filan okuyun milletin yatak hikayesinden kitabın nasıl bittiğini anlamazsınız.
Herkesin okumasi gerektigini dusundugum kitap. Burjuvazi dunyasina bi haykiris niteliginde olan eser kitabin buyuk bir kisminda orta snif burjuvalariyla ilgili tespitler anlatilmis.
Ara ara tekrar elime aldığım kitaptır. fazlasıyla uzun olduğu için çoğu kişi okumaya yanaşmaz. Olay odaklı değildir daha çok ruhani durumlara odaklanılmıştır. Gelmiş geçmiş en iyi türk romanlarından biri olarak görülür.
yediyüzyirmidört sayfalık tutunma mücadelesini gün itibari ile kazandığım oğuz atay kitabı. dikkat! tanımı oğuz atayın ta kendisi yapıyor:
tanım:bu kitap ne ciddi kavgaların, ne büyük ve yaygın sıkıntıların ne de ezilen insanların romanıdır; bu kitap mustarip bir ruhun iç çekişlerinin romanıdır. syf.559
..sebep olanların gözü kör oldu. Dünyayı bir karanlık kapladı. Fırıncılar kimseye ekmek vermedi. Şeker karaborsaya düştü. Matbaalar ekmek karnesi basmaya başladı gizlice. Selim kafasında on yüzbin, hayatında sadece bir aşk yaşadı. Onun da dumanı doğru çıkmadı. Baca çarpık yapıldığı için, ortalığı bir kurum kapladı. Göz gözü görmez oldu. Dost, düşmandan ayrılmaz oldu. Herkes birbirine girdi. Ölüm sıkıyönetim ilan etti; kimse burnunu pencereden çıkaramadı. Çıkaranların burnu kırıldı. Düşünenlerin aklı tutuklandı. Düşünmeyenlerin korkudan akılları başlarından gitti. Kimse kabul etmediği gerekçesiyle geri döndüler. Akıl artık başka bir akıl oldu. Dünyayı çılgınlık sardı. Düşünme imtiyazları batılıların elinden alındı kimseye verilmedi. Aklı başında olanlar şiddetle cezalandırıldı. Deliler kefaletle tahliye edildi. Descartes'in kitapları meydanlarda toplanıp yakıldı..
"neden köşeme çekilip ölümü beklemesini bilmiyorum da insanların yaşantılarına burnumu sokuyorum? Sonra da davranışlarına katlanamıyorum?"
harika bir kitaptır. baştan sona roman gibi okumayı değilde, beni anlayacak bişeylere ihtiyaç duydukça herhangi bir sayfasını açıp herhangi bir cümlesini okumayı sevdiğimdir.
hayat acemiliğini entelektüel birikimiyle telafi etmeye çalışan Selim ışık'ın tutunamamasını anlatan roman. Albert camus "ontolojik nedenlerden intihar eden kimseyi görmedim" der. Oğuz atay ise "neden insanlar ontolojik nedenlerden dolayı intihar etmiyor" diye yakınır. Çünkü büyük düşüncelerin yaşamla hiçbir alakası yoktur. sanat ve felsefe ürünleri hiçbir zaman bir amaç uğruna üretilmediler. Onlar kendi güzelliklerini kendi içlerinde taşırlar. çoğu kişinin sanat ve felsefeyi takdir edememesi ve gereksiz bulması bundan kaynaklanmaktadır. ancak selim ışık böyle bir insan değildir. O, yaşayanların kazandığı bu dünyada, düşüncelere sıkışıp kalmış bir gariptir. büyük düşüncelerin yaşandığı bir dünyada bulunmadığı için de tutunamamaktadır. özellikle içinde bulunduğumuz yüzyıla bakarsak selim ışık'ı daha iyi anlarız. bugün düşünce dediğimiz şey, ileride bize para kazandıracak olan pratik bilgiler yığınından başka bir şey değildir. "hocam bu bilgiler gerçek hayatta ne işimize yarayacak?" söylemi selim ışık'ın biricik intihar nedenidir bana kalırsa.
Zaten varoluşsal yalnızlık dediğimiz olayın da elle tutulur bir yanı yoktur. Yalnızlık, Oğuz atay'ın tehlikeli oyunlar'daki tabiriyle bir "insansızlık" durumu değil, dile getirilemeyen bir boşluktur. işte bu boşluğu entelektüel birikimle doldurmaya çalışmaksa, havayı kazımaya benzer.
Listemde okumak için uzun süredir beklettiğim kitap. okumuyorum çünkü bir kesim bu kitabı göklere çıkarıyor sürekli. ve ben ne zaman popüler olan bir şeye el atsam sonu hüsran. o yüzden popüler kültür benden uzak olsun.
