o elleri titredi ya öyle ,o gözyaşları süzüldü ya gözlerinden işte o an gerçekten veda ettik ali sami yen'e. gerçek bir galatasaraylı vardı sahada .belki de veda eden tek gerçek galatasaraylı oydu.büyüksün tugay kerimoğlu.ingiltere de bile neden bu kadar saygı gördüğünü ve bu saygıyı sonuna kadar nasıl hak ettiğini tekrar tekrar kanıtladın bize.
tanıyan bilir. ben galatasaraylıyım. hatta o -lı yapım eki, takımın bir parçası olmaktan bizi alıkoyar düşüncesiyle, "hangi takımlısın?" diye sorulduğunda, "galatasarayım!" diye cevap veririm.
neyse, burada konu ben değilim.
herkes bilir. ayhan akman galtasaray'ın kaptanı. galatasarayla maddi ilişkisi bu minvalde. manevi ilişkisi; -en azından akıllarda kalacak, on yıl sonra çocuklara anlatılacak olanı-
"bir ayhan vardı, 5 metrelik yarıçapında rakip futbolcu yokken kendi kendini çalımlamaya kalkar yere düşerdi. ali sami yen'e veda ederken herkesin aklında metin oktay, herkesin ağzında galtasaray varken; onun aklında cem yılmazla çektiği reklam filmi, onun ağzında sakız vardı."
neyse ki, burada konu o da değil.
bilen bilir, kasım 1993'te manchester'ı eleyip şampiyonlar ligi'ne katıldığımızda tugay'ın gözyaşları, bütün türkiye'ye sevinci, gururu, zaferi aynı anda yaşatmıştı. o gece her şey kusursuzdu. ama tugay'ın gözyaşları söylenecek her sözden, atılacak her zafer çığlığından daha iyi anlatıyordu hissettiklerimizi. bütün gazetelerde tugay'ın gözyaşları içindeki fotoğrafı vardı ve altında "tugay hem ağladı hem ağlattı" yazıyordu.
şimdi sene 2011. galatasaray ali sami yen'deki son maçında rezil olmaktan bir fenerbahçeli'nin golüyle son anda kurtulmuşken... stadın ışıkları sönmeden önce, ali sami yen'e yazılmış bir şiir okunuyor. arda utancından ağlayamıyor. taraftar ağlıyor. taraftar, takımının düşürüldüğü hale ağlıyor. taraftar yarın kalbinin en hızlı attığı yere girecek dozerlere ağlıyor. taraftar hırsından, sinirinden, çaresizliğinden ve maruz bırakıldığı hayal kırıklığından ağlıyor. bu sırada kameralar bir adamı gösteriyor. sahanın ortasında saçları sarı gözleri kırmızı ilk bakışta kim olduğu anlaşılamayan bir adam... ağlıyor. tugay yine ağlıyor. tugay yine "hem ağlıyor hem ağlatıyor."
o'nun ağladığını görünce hatırlıyor taraftar. 1993'ü hatırlıyor. kim olduğumuzu, ne olduğumuzu hatırlıyor. koltukları "domuzdan ne koparsam kardır, satarız ednancım çok para." mantığıyla söktürülmüş stada gelip taşın üstünde oturan; hatta saatlerce ayakta, her şeye rağmen takımının yanında duran taraftarın karşısına geçip gevşek gevşek sakız çiğneyen boklavatlardan başka olduğumuzu hatırlatıyor bize o gözyaşları. o'nun gözyaşları.
o'nun gözyaşları bizi bi' takım için ağlamaktan değil, bu takım için ağlamayandan utandırıyor.
fenerbahçelilerin dahi sevdiği, takdir ettiği, başarılı bulduğu gerçek galatasaray futbolcusu ve gerçek galatasaray taraftarı.
az önce de akıttığı gözyaşlarıyla bunu gözler önüne bir kez daha sermiştir.
bir avuç yeni yetme beton parçasına(!) veda ederken gülüyor, o ise biliyor ki orası* yuvası, yuvasından ayrılıyor, ağlıyor.
galatasaray ruhunun son gözyaşları.
tugay kerimoğlu, hakkını alamayan, veremediğimiz, büyük galatasaraylı, gerçek galatasaraylı..
yeminle o yaşta bile maça girseydi her iki takımda gencecik yaşında oynayıp da yetenek özürlü bir çok futbolcuya nasıl derbi maçı oynanır dersi verirdi.
hagi'nin atletic bilboaya attığı golde ara pasını veren adamdı bu, gördük ki dünkü maçta da hagi'ye pek çok ara pası vermiştir.
hagi nin yanında başarılı olmasını dilediğim kişi. çok şanslıdır ki hagi gibi bir adamın yanına gelmiştir ve bencede hem hagi'ye hem galatasaraya çok faydalı olacaktır. ama bir şeye katılmicam evet tugay'ın özelikle ingilterede ki oyununa bende hayrandım. bayıla bayıla iziliyorduk ama orda 36 yaşına kadar oynamak marifet değil orda 40 a kadar oynamayanı döverler zaten. asıl türkiyede 36 ya kadar oynayıp son maçındada trabzona uzaktan gol atmak başarı. kolaymı ya bu cahil ükede 33 densonra top oynamak adamın aklını alırlar. tugayda muhtemelen türkiye de olsa 33den sonra ya kovulurdu ya itilirdi ya küfür edilirdi vs vs. neyse iyiki gelmiş hoşgelmiş.
bir türk futbolcu olduğu için gurur duymama vesile olan insan, komplekssiz beyefendi kişilik. kendimi bildim bileli fenerbahçeliyim ama gerçekten ingiltere gibi zor bir ligde, üstelik 30 yaşından sonra türk futbolunu başarıyla temsil ettiği için insan kendisini alkışlamadan edemiyor. dile kolay, 8 yıl orada takımın as oyuncusu olarak top koşturdu, kaptanlık yaptı. dünkü 24 ekim 2010 fenerbahçe galatasaray maçında saha kenarında koştuğunu görünce gerçekten ben de "oyuna girse ne güzel olur" diye düşündüm. cidden geldi bu aklıma, nostalji olurdu işte, ne bileyim.
umarım acımasızca harcayan türk futbolu karşısında gösterdiği azim ve başarıyı teknik direktörlükte de göstererek türk futboluna hizmetini en üst seviyeye çıkarır. allah zeval vermesin.
saha kenarında ısınan futbolcuların yanına koşarken ,
"galatasaray takımında oyundan çıkan oyuncu mustafa sarp,giren oyuncu tugay kerimoğlu" demesini o kadar çok isterdim ki anonsçunun.
rijkardın gönderilmesinden sonra galatasarayda adı sıkça dillendirilen futbol hayatının en olgun çağını blackburn roversta geçiren ve burda futbolu bırakan cimbomlu eski futbolcudur.
