belki bir genelleme yaptım evet. ama bu kapılar beni inanılmaz geriyor.
birkaç arkadaşıma daha sordum acaba bende mi bir psikopatlık var diye onlarda
aynı dertten muzdarip.
efendim bu nasıl stres veren bir şeydir insana, anlatamam. yine de anlatıyorum.
butona kendiniz basıyorsanız nispeten daha az gerilirsiniz. bastıktan birkaç saniye
sonra tssıss... sesiyle kapı açılır. ve işte gerginlik kendini hissettirmeye başlamıştır.
hadi çabucak sıkışmadan, geçeyim şu lanet olası kapıdan der kafanızın içindeki dublaj sanatçısı
ses. ama o da ne karşıdan da biri gelmektedir eyvah!.. stres daha da artar. hele bir de daha önce
kapıda sıkışan birine şahit olduysanız işiniz daha da zordur. hızlıca iki adım ve tehlike şimdilik
bertaraf edildi.
peki ya düğmeye siz basmadıysanız... hani o az önceki en gergin anda karşıdan çıkagelen kişi
konumundaysanız... yandı külüm keten helva... bir kere olay kontrolünüzde değildir. kapının
ne zaman açılacağı, ilk kimin hamle yapacağı tam bir muammadır. siz bir adım atarsınız, karşınızdaki
insanevladı da atar. bunu görünce kendinizi geri çekersiniz, bu sefer oda ürker. sağa yönelirsiniz,
o sola yönelir karşı karşıya gelirsiniz, sola yönelirsiniz, o da sağa yönelir. hay!.. aksi şeytan...
sıkıştınız sonunda kapıda.
tüm bu anlattıklarım saniyenin onda biri gibi bir zamanda olur. genede insanın canına yeter. buradan
tcdd yetkililerine sesleniyorum. lütfen bu dramatik sahneler artı yaşanmasın, bu strese son verecek
bir çözüm olmalı.
şaka bir yana keşke insanların hayatlarındaki tüm zorluklar, engebeler, dertler, ya işte insanları
strese sokan ne varsa bu kapı hadisesi kadar basit ve komik olsa...
kapıya yakın oturanların daha sık yaşadığı gerginliktir.. tam uyumak üzeresinizdir ve bir anda "şlaankk" diye o kapı açılır.. ses yemez gibi bir de soğuk içeri hücum eder.. bir de o kapıları açamayan, kapı önünde bekleyiş-bakış-çabalayış gerginliği yaşayan ve bizlere yaşatan amcalar teyzeler vardır ki onlar apayrı bir mevzudur..
