Yarımada Savaşı'nın (1807-14) başlangıcında Fransa ve ispanya , Ekim 1807'de Fontainebleau Antlaşması'nı imzaladı. Bu, Portekiz topraklarının işgal edilmesini ve ardından üç krallığa bölünmesini sağladı. Daha sonra, General Junot komutasındaki Fransız birlikleri , ingilizlerden destek talep eden Portekiz'e girdi. Temmuz 1808'de , daha sonra Wellington Dükü olan Sir Arthur Wellesley tarafından komuta edilen birlikler Portekiz'e indi ve Roliça ve Vimeiro Savaşlarında Fransız birliklerini yendi . Bu, Junot'u Fransız ordusunun Portekiz'den tahliyesine yol açan Cintra Sözleşmesini müzakere etmeye zorladı . Mart 1809'da Mareşal Soult Portekiz-ingiliz birlikleri tarafından püskürtülmeden ve geri çekilmeye zorlanmadan önce güneye Porto şehrine ilerleyen yeni bir Fransız seferine öncülük etti . Bu geri çekilmenin ardından Wellesley'nin kuvvetleri, General Cuesta komutasındaki 33.000 ispanyol askerine katılmak için ispanya'ya doğru ilerledi . Madrid'in yaklaşık 120 kilometre (75 mil) güneybatısındaki Talavera'da, Mareşal Claude Victor komutasındaki 46.000 Fransız askeriyle karşılaştılar ve onları mağlup ettiler . Talavera Savaşı'ndan sonra, Wellington, Fransız ordusu tarafından ciddi şekilde sayıca fazla olduğunu fark etti ve bu da Portekiz'e geri çekilmeye ve muhtemelen tahliye etmeye zorlanabileceği ihtimaline yol açtı. Lizbon yakınlarındaki Tagus Nehri'nin ağzındaki São Julião da Barra Kalesi çevresinde önerilen tahliye alanını güçlendirmeye karar verdi .
Ekim 1809'da Wellington, José Maria das Neves Costa tarafından hazırlanan topografik haritalara dayanarak ve 1807'de General Junot için hazırlanan bir rapordan yararlanarak, Yarbay Sir Richard Fletcher ile Lizbon'un kuzeyindeki bölgeyi araştırdı . Sonunda dağlık özellikleri nedeniyle Torres Vedras'tan Lizbon'a kadar olan araziyi seçtiler. Kuzeyden güneye doğru büyük dalgalanmalar, derin vadileri, büyük vadileri ve geniş vadileri birleştiren zirveler yarattı . Engebeli ve misafirperver olmayan bölge, birçok tepedeki kalelerden inatçı bir artçı muharebesi için sayısız olasılık sunuyordu.
Yerle ilgili kararın ardından, Yarbay Sir Richard Fletcher, birbirine kenetlenen surlar, tabyalar , kayalıklar , geniş alanları sular altında bırakan barajlar ve diğer savunmalardan oluşan bir ağ üzerinde çalışmaya başlamasını emretti. Askerlerin kaleler arasında hızla hareket etmesini sağlamak için yollar da inşa edildi. Çalışma, Binbaşı John Thomas Jones ve diğer 11 ingiliz Subay, dört Portekizli Ordu Mühendisi ve iki subay tarafından desteklenen Fletcher tarafından denetlendi . Kraliyet Mühendislerine göre maliyet 200.000 £ 'dan azdı, tarihteki en ucuz ama en verimli askeri yatırımlardan biri.
Kraliyet Mühendisleri tarafından yapılan araştırmaların sonuçları tamamlandığında, Şubat 1810'da, mümkün olan her yerde, arazinin doğal özelliklerini kullanarak, birbirine bağlı 150 daha küçük savunma pozisyonu üzerinde çalışmaya başlamak mümkün oldu. Ağustos 1810'da Almeida Kuşatması'nda Fransızların kaleyi kaybetmesinden sonra, Portekizli emekçilerin kamu hizmetine alınmasına yol açtıktan sonra çalışma bir destek aldı. Çalışmalar, aynı yılın Ekim ayında gelen Fransız birliklerinin ilerlemesini durdurmak için yeterince tamamlanmıştı. Fransızlar Portekiz'den çekildikten sonra bile, geri dönüşleri beklentisiyle hatların inşası devam etti ve 1812'de 34.000 kişi hala üzerinde çalışıyordu. Tamamlandığında, toplam 648 topla 152 tahkimat vardı.
