benim için oyunculukta iki kilit nokta vardır; bakışlar ve ses. bir oyuncu bakışlarıyla oynayıp her sahneye uygun ses tonlaması yapıyorsa o iş tamamdır. tolga da bu konuda üstad olmuş şu genç yaşına rağmen. canlandırdığı karakter o an hangi duyguyu yaşıyorsa iliklerime kadar hissediyorum gözlerine bakınca. gözler mi dedim? yükseldim ben, gökyüzüne yükseldim. maviye bulaştı üstüm başım. çok özelsin be tolga, hem çok başarılı hem çok güzel. seni alıp bana ayırayım, durma göğe bakalım? gözlerindeki göğ kabulümdür. velhasıl dibimiz düşerek izliyoruz, yolun açık olsun.
Söz'ün 3 bölümünü yeni izledim, genç jenerasyon oyuncular konusunda çok umutsuzum ama bu çocuğu izlediğimde heh bak bunda ışık var diyebildim hal böyle olunca insanlar kendi hakkında ne demiş diye bir bakayım dedim ilk baştaki övgülerin yerini gelen populariteyle beraber hakaretler almış. Oyunculuğun bu kadar öznel bir yargı olduğuna inanmıyorum. Başka işlerinde nasıl bir iş çıkardı bilemem, izlemedim. Ama Söz dizisinde taş gibi bir performans sergilemekte,duygu geçişleri seyirciye bir şeyler hissettirebilmesi muazzam. daha iyi olabilir mi tabi olabilir ama su dizideki performansıyla kendi jenerasyonundaki en iyi oyuncu. Gözleriyle oynayan kaç tane oyuncumuz var Allah aşkına?
Son olarak merak ettim bu arkadaşı beğenmeyen kimi beğeniyor bu jenerasyondan.
değme oyuncuyum diye ortalıkta gezinenlere taş çıkartan oyunculuğuyla muhteşem yüzyıl dizisinde kendini her bölümde biraz daha kanıtlayan, rolü sadece oynamakla kalmayıp adeta yaşıyor hissi uyandıran genç yetenek.
şehzade mustafa ya,abisine koşup, onu kurtarmak için çabaladığı ama çaresizce çırpındığı sahne çok sarsıcıydı. hele ki fondan giren müzik . hafızalara kazınacaktır.
-babamla abim gelmicek di mi ? beni buraya getirdin çünkü babam abimi öldürecek.
