beni ne kadar etkilediğini nickime bakan anlar. 5 sezonunu izlediğim 6.sına kıyamayıp bitmesin sakın diye izlemediğim dizi. 1 sezonda 4-5 tane adamın öldügü mafya dizisimi olur. Mafya babası psikologami gider, sorabileceğim yüzlerce soru var.
6. sezonu izlesemmi derken tony ölmüş haberleri duyuldu, üzüldüm bursaya döndügüm gibi başlayacağim. Üzüldük tony.
Ayrıca şuanda dünyada en iyi olarak bilinen 'bose' marka muzik sistemini ilk kez orda duymuştum.
terapiste giden mafya babalarının, italya özlemi çeken amerikan-italyanların, eşofman giyen gangsterlerin dizisidir. hemen hemen her bölümde goodfellas, godfather, casino gibi filmlerine gönderme yapılır.
mükemmel oyunculuklar ile harika kurgunun birleşiminin somut örneği. mafyanın iç yapısına ve aslında oluşum hikayesine dair de ince nüktelerin bulunduğu , amerikada yaşayan o döneme ait italyan mafya aile yapısını konu alan senaryoya sahip. breaking bad ile kıyaslanması hala sürüyo ki oda ayrı bir konu. hangisini önce izlediğinle alakalı bir durumdur. ki sopranos'un senaryo açısından çok acayip işleri var ki henüz 3.sezonda olmama rağmen , yer yer "oha artık , yuh" dediğim bölümler oldu."hassiktir ya" diyerek biten bölümleri saymakla bitiremezsin. breaking bad'in ise efsane repliklerini söylememe gerek yoktur. eğer ki yeni başlamayı düşünüpte dizi seçiminde "ben kült dizi ararım" yada "dizi dediğinde herşey olacak , ama kalite olmazsa olmayacak" diyenler için gerçekten tereddüt edilmemesi gereken bir dizi. senaryosunda birebir ayrıntı bulabileceğiniz , hiçbirşeyin bizim kurtlar vadisi ve imitasyonları dizilerinde olduğu gibi saçma sapan yönlerine değinilmeden , gerçeksi bir bakış açısıyla sunulduğu efsanevi kült dizi olarak nitelendirebilirim. araştırmadım ama hikayesi belkide gerçek şeylerden esinlenilmiş olabilir. izleyenler ve başlayanlar da görecektir ki gerçekçilik ve ayrıntıcılık muazzam bi şekilde ilerliyo senaryoda. ki verilen oyunculukta cabası. ilk bir iki bölümünde genelde dizilerin genel özelliği olarak sıkılmanız elbette yaşanacaktır. ama 3. veya 4. bölümden sonra işleyişi biraz kavrayınca , 3. sezonun ortasına ne zaman geldiğinizi farketmeyeceksiniz.
james gandolfini'nin efsane bir oyun sergilediği, psikolojik ögeleri de bol bol barındıran mafya dizisi. bu dizi izlenmeli arkadaşlar. aile ve sosyal çevre ile ilgili getiri-götürü mükemmel şekilde işlenmiş, italyan asıllı amerikalılar'ın sorunlarına da değinilmiştir.
Az görseli gelişmiş / beyni vakti yerinde olan her kurtlar vadisi izleyicisinin izlemesi gereken dizi. Ama tabii öyle bir kitlenin fosforlu kedi gözlerini şöyle bir diziye dikip kaliteyi indirmesini istemeyiz. Alternatifi kurtlar vadisinden godfather'a çevireceğim, yakınından geçebilecek bir türk yapımı bulamadım.
Godfather izleyip tadı damağınızda kalınca sopranos'tan devam edebilirsiniz efendim. Star wars izleyip star trek'tem devam ettiğimiz gibi tıpkı, çok kolay.
Ayrıca dizinin ninna ninna isimli soundtrack'ini sevmeyen ölsün.
izlemeye başladıktan sonra, italya'da yağmurlu bir günde, yol kenarına park ettiğim arabamın içinde kendimi pizza yerken ve coco cola içerken hayal ettiğim dizidir. yormayan, sıkmayan güzel bir mafya dizisi.
--spoiler--
diziyi bitirenler anlar beni, o son 3 dakika var ya insanın ömründen ömür götürür, 6 sezonu izlersin ve en son sahne, saat gecenin 3 ü pir dikkat ekrana kilitlenirsin, restorana girip çıkanlar oldukça iyice kanepeye gömülürsün ve içinden nolur ölme nolur ölme diye sanki kendi anan baban ölecekmiş gibi yalvarırsınnn veee ekran kararır, bundan sonrası senin hayal gücüne kalmış.
ha benim için dizinin sonu gayet iyi bitti çünkü tony nin vurulduğunu görmedim ve bu da bana yetti, çok şükür.
--spoiler--
izlemeyen varsa izlesin e dostlar, bana göre gelmiş geçmiş en iyi 5 diziden biridir.
efsane efsane efsane. ülkemizde (bkz: kurtlar vadisi) yapılırken (bkz: amerika)da böyle bizi yapılmaktaydı. adaletini öpeyim dünya. (bkz: italyan mafyası). bu kadar az entry olmasına şaşırdım ve üzüldüm.
--spoiler--
the sopranos, david chasein yapımcılığını üstlendiği, 1999-2007 yılları arasında amerikan hbo televizyonunda yayınlanmış dizidir. dizinin konusu new jerseyde bir amerikan-italyan mafya ailesi patronu tony sopranonun meslek, suç, şiddet, aile, adalet ve dostluk kavramları arasındaki denge kurma mücadelesi üzerine kurulmuştur. dizi aynı zamanda soprano ailesinin bireyleri ve tonynin yakınında bulunan insanların hayatından da kesitler sunar. dizinin senaryosunda belki de en önemli yeri tutan tony ve psikiyatristi dr. jennifer melfi arasındaki diyaloglar, 6 sezon boyunca suç-ahlak dengesinin tartışılması açısından dizinin en çok hatırda kalan sahneleri olmuştur.
dizinin ilk bölümü hbo kanalında 10 ocak 1999da gösterilmiş; 6 sezon ve toplam 86 bölüm sonunda 10 haziran 2007de final bölümü ile sona ermiştir.
--spoiler--
normal bir mafya filmi değildir. psikoanaliz ve hayattan dersler barındıran aşırı karmaşık bir senaryosu olmayan 1999 yılında gösterime girmiş olan dizidir. ne izlesem diyen arkadaşlar bir dal alabilir.
polisiye gerilim alanında criminal minds neyse mafya dizisi alanında aynı liderlik konumuna sahip dizidir. bir benzeri gelmemiştir, belki boardwalk empire biraz zorlar ama geçemez.
1999-2007 yılları arasında, 6 sezon sürmüş dram-suç dizisi.
buradan sonrası ağır spoiler içerebilir. izlemeyenlerin okumamasını şiddetle tavsiye ediyorum. gözünüzde kaçmasın, hızlı hızlı inin aşağı.
--spoiler--
bu diziyi anlatmaya kelimelerim yetmiyor. her bölüm mü bu kadar profesyonelce çekilir, her diyalog mu içi dolu dolu olur, her karakter mi yaşatır kendini bir dizide. inanılmaz, sadece inanılmaz... the sopranos'a dizi demeye dilim varmıyor. 86 adet filmden oluşmuş bir seri denilebilecek kadar detaylı şekilde çalışılmış çünkü. kıyafetler, renkler, çekim açıları, sahneler, müzikler, detaylar. hepsi çok çok çok kaliteli ve bir o kadarda izlenilesi. aslında her karakter için ayrı ayrı analiz yapmak istiyorum ama şu an o kadar vaktim yok o yüzden beni dizide en etkileyen sahnelerden bahsetmeyi düşünüyorum.
rüya sahneleri: rüyalar bu kadar güzel açıklanamazdı sanırım, daha iyisi olamazdı. anında değişen mekanlar, anlamsız diyaloglar, değişen kişiler ve hepsi anlamlı. daha iyisinin yapılabileceğini sanmıyorum, çünkü her çekilen rüya sahnesi bir şeyler anlatıyordu ve aynı zamanda tam bir rüya gibiydi. karakterlerin rüyalarını izlerken, onların bilinç altlarını görebiliyorduk adeta.
psikolog sahneleri: şu ana kadar ki herhangi bir dizide psikoloji bu denli yumuşak bir dille anlatılmış mıdır? hiç sanmıyorum. dr. melfi'nin yumuşak ses tonu, aynı zamanda tony'den korkuşu ve onu alfa erkek olarak görüşü. yaşadıkları vicdan diyalogları, aile diyalogları, anne baba diyalogları... hepsi yeni dizi çekebilecek birisine ders verecek nitelikte. dizide geçen her diyalog böyle pek tabi ama dr. melfi ile tony soprano arasında geçen tüm diyaloglar harfi harfine özen ile yazılmış.
ördekler: aslında dizinin ilk bölümünde ördeklerin uçuşunu gördüğümüzde, dizinin finali o kadar belliydi ki. tony'nin 2 ailesi vardı ve zamanı geldiğinde bu iki ailede yavaşça uçup gidecekti elinden. ardından tony düşecekti... finale yaklaştıkça; öz ailesinde çocukları uçmuştu yuvadan, daha sonra mafya ailesi dağılmaya başlamıştı savaş yüzünden. tony her ne kadar geri gelirler diye hazırlasa da kendini değişen bir şey olmamıştı.
adriana'nın ölümü: dizide öldürülmesine en çok şaşırdığım karakterlerden biri oldu. çünkü tam bir karakterdi, dönemi yansıtıyordu ve ölmeyeceğine o kadar çok inanmıştım ki... silvio arabanda inip kıza küfürler yağdırarak kovalamaya başladığında ekran başında ellerimi başıma atıp "hayıııır" dedim kendimce. adriana dizide ki kediydi. dizinin sonlarına doğru ortaya çıkan ve ortamı terk etmeyen kedi adriana'yı temsil ediyordu. adriana mafya ailesinin içinde kalmış, çoğu şeyden habersiz ve kendisini işlerin o kadar da pis olmadığına inandırmaya çalışan masum biriydi. chris'e ölümüne aşıktı, sonunu getirende bu oldu...
christopher'ın ölümü: aynı adriana'da olduğu gibi, ellerimi başıma götürdüm ama bu sefer gözlerimi kapattım. görmek istemediğim bir şeydi. özellikle tony tarafından öldürülmesi o an için mantıklı gelmiyordu. ama christopher en inişli çıkışlı karakterlerden birisiydi ve tony için o an tehlikeliydi. çok detaya girmeyeceğim, izleyenler neden ölmesi gerektiğini anlamıştır zaten. o koca burnu, fevri hareketleri, yürüyüşü, konuşuşu, bir yazar olmak istemesi... çok derin bir karakterdi christopher, çocukluğundan beri başarı kavramı mafyaya katılıp para kazanmaktı. ama en sona doğru mafyanın değil, kendi hayallerinden peşinden koşmayı istemesi ve özgürleşmeye çalışması inanılmazdı.
final sahnesi: ben bir finalin insanı bu kadar lönk diye bırakabileceğini hiç düşünmemiştim. internette final hakkında çok çok yazı var, aynı şeyleri tekrar edip konuşmanın bir anlamı yok. gene bir ders niteliğinde çekilmişti sahne. kapının çanı ile tony'nin gözünden görmemiz, tony'nin gözünden baktığımızda ki ufak tefek detaylar. onun insanlara olan güvensizliğini belli eden hareketleri. meadow'un arabayı paralel park ederken göstermeye çalıştığı ilişki metaforu. her şeyi ile harika bir sahneydi. o finalde ki karanlıkta beynimden vuruldum adeta. bu kadar sert olmasını beklemiyordum. o karanlık geçen süre içinde, o kadar çok şey geldi ki aklıma. bobby ile teknede konuştukları "ölümden sonrası koca bir karanlık" sahnesi, silvio'nun yanında ki adam vurulduktan sonra sesi duyması... hep bunlar finalde ki karanlığı açıklayan detaylardı. yazacak çok şey var ama daha fazla uzatmayacağım.
son olarak James Gandolfini, büyük üstad. huzur içinde yat, dünyaya böyle bir eser bıraktığın için sana sonsuz kez minnettarım.
--spoiler--
bu diziyi izlemeyen adam gitsin teen wolf izlesin ergen düşürmeye çalışsın çok netim böyle iyi böyle psikolojik vuran dizi izlemediniz biliyorum izleyin yeri gelicek oha diyeceksiniz yeri gelicek göz yaşları sel olucak yeri gelicek soğukkanlılıkla böyle olması gerekiyordu diyeceksiniz ve bende onlar gibi düşünüyorum diyeceksiniz 10 dk kadar sonra.
--spoiler--
Hangi sezondu hatırlamıyorum bir tecavüz sahnesi vardı. Dehşet ve şok olma ifadelerinin tam hissettirildiği izlediğim en gerçekçi tv sahnelerinden biriydi. Rip tony reyiz...
--spoiler--
