the light at the end of the world ve lost paradise ile beraber britanya temelli doom metalin kült albümüdür. vokalist darren white'ın -ki kendisi dahi çok iyi bir vokalist olmadığını kabul eder- anathema'dan ayrı olduğu ilk albümde vinny vokal performansıyla kendini aşmıştır. anathema ilk ve son kez elini sürdüğü doom metalden bu kadar uzakken halen konserlerinde bu albümden şarkılar çalabiliyorsa sanıyorum bu albümün önemini ortaya koyuyor.
vincent'ın brutal yaptığı ilk ve son albümdür. anathema bu albümden sonra brutal vokali ve doom metal yapmayı ilelebet bırakmıştır, fakat sonraki albümlerindeki bir çok şarkı bu albümün şarkılarındaki hüznün aynısını taşır. koyu anathemacılar için diğer anathema şarkılarıyla bu albüm arasında hiçbir fark yoktur. brutal olsun yada olmasın hepsi de vücdunuza harita çizmeye yeterli şarkılardır vesselam*.
ayrıca albümle aynı adı taşıyan şarkı demeye dilim varmayan über-muhteşem bir ezgi! gene ölen sevgili, gene hüzün, gene depresyon...
bozkırın ortasındasınız, hava soğuk, belki biraz sis çökmüş,karşınıza bir melek çıkıyor aniden.fakat ulaşamıyorsunuz gördüğünüz gerçek mi onu bile bilmiyorsunuz.yaptıklarınız ona ulaşmak için ama sis iyice çöküyor melek kayboluoyor.işte tamda bu sırada çığlıklar atmak için ağzınızı açarsanız dudaklarınızdan bu şarkı dökülür.
anathema'nın aynı albümlü şarkısı. dıdın dıdıdn dıdıddıınnnn dıdıdnnn diye giden bir hüzünlü kısmı vardır ki alır götürür.. sonra vincent ateşler ortamı ama sonra gene hüzne boğar seni. silent enigma..
