will smith'in oğlunun oyuncağını yolda düşürdükten sonra otobüsü kaçırmamaları gerektiği için oyuncağı geri dönüp alamadıkları ve will smith'in işe kabul edildiğinin açıklandığı sahnede ağlamamak imkansız. will smith'in oyunculuğunu süper bir performansla kanıtladığı filmdir.
seven pounds'u izlerken hatırlanan film. aynı kadronun elinden çıkma usta işi iki dram filmi bu ikisi, kıl olduğum will smith'in oyunculuk konusundaki hakkını teslim etmeme de neden olmuşlardır.
bir insanın başarısız olmasının, hiç bir bahaneden ötürü olmadığını, asıl suçlunun kendisi olduğunu, en kötü ve en dipte olduğun anda bile tekrar ayağa kalkıp zirveye tırmanılabileceğini gösteren, gerçek bir hikayeden alınmış, harika bir film.
ülkemizde "umudunu kaybetme" adı ile gösterime giren, başrolde will smith ve öz oğlunun oynadığı, azimli bir baba ve oğluna dair gerçek bir hikaye. amerikanın en büyük broker firmalarından gardner rich'in sahibi chris gardner'ın hikayesi...
tıbbi malzeme satıp hayatını kazanmaya çalışan bir baba'nın, zamanla satış yapamayıp karısının onu terk ettiği dünyasında, hayatının en önemli varlığı olan oğlu ile azimli hayat savaşı.
kesinlikle her erkeğin, baba adayının izlemesi gereken bir film. azimli olmanın, bir şeyi hedefleyip sadece onun için herşeyi yapmanın önemini ve bir o kadar da zorluğunu gösteren film.
kazanan bir erkek, en azından bu filmdeki gibi azmetmeli ve çabalamalıdır hayatındaki "önemliler" için.
ayrıca will smith'de çok güzel oynamıştır üzerine aldığı karakteri. kesinlikle kaliteli bir oyunculuk çıkarmış olmasına rağmen 2007 oscar ödüllerine en iyi erkek oyuncu dalında aday olmuş ama kazanamamıştır.
üstelik filmde gerçek oğlu ile oynaması da pek hoş bir enstantane yaratmıştır.
--spoiler--
bir şeyi ilk kez yapmakla, ikinci kez yapmak arasında fark vardır
--spoiler--
küçük ama içli filmdir.Mülakatlara girmiş ,işten ayrılmış veya işe henüz girememiş,hayaller kurmuş ama suya düşmüş herkesi bi yerlerden yakalayıp yakacak olan filmdir.Bir elinde kitap gecenin bir yarısı cam kenarında diğer elinde el feneri ile birşeyler öğrenmeye çalıştığı sahne ile filmin sonundaki sahnede ağlatan film.
will smith'in her filminde, tipindeki değişiklik nedeniyle will smith bu muydu lan? dediğim filmdir. her izlediğimde karnıma ağrılar girmiştir. izlediğim gerilim filmlerinde bu kadar gerilmediğimi hissetmişimdir. önemli iş görüşmeleri tüyoları veren filmdir. will smith ve oğluna aferindir, sağolsunlardır.
işimden ayrılmak zorunda bırakıldığım olacak gözüyle baktığım işlerin olumsuz sonuçlandığı tüm umutlarımı yitirdiğim bir dönemde bir arkadaşın tavsiyesi üzerine izlediğim izlerken salya sümük ağladığım kesinlikle izlenesi filmdir.ayrıca içinde bulunduğum dönemin düşündüğüm kadar kötü olmadığını fark etmeme ve şükretmem gerektiğini anlamamı saglayan film.
chris gardner rolüyle will smith'in baş rolde oynadığı gabriele muccino'nun yönettiği gerçek hayat hikayesinden esinlenilmiş olan bu filmde bazen öyle bir noktaya geliniyor ki, sanki gardner'ın depresyona ve kaygıya dair hiç bir genetik yatkınlığı yok! film seyirciye, bazen genetik bir harikayla karşı karşıya olduğunu düşündürten bir film...
**filmin en sonunda gardner ve oğlunun yanından geçen kişi gerçek chris gardner'dır.**
genelde gerçek bir hikayeden çevirilen filmlerin çoğu iyi olur ki bu da öyleydi, ama anlamadığım filmde neden bizim eleman işi aldıktan sonra güzel günlerinden birkaç kare gösterilmiyor, yok 87 de şirket kurmuş, 2006 da satmış milyarder olmuş anlamıyorum ben bu yapımcıları 90 dakika karakterle üzülmüşüz bir 5-10 dakika mutlu et değil mi?
izledikten hemen sonra, bu gece kendi yatağımda huzur içince yatacağım için * şükretmemi sağlayan film olmuştur kendisi. paranın değersizliğini, inanç ve sevgi karşısındaki basitliğini gözler önüne sermiştir *. izlerken mendil bulundurulması tavsiyelerim arasındadır.
will smith in yataktan alarmın çalmasıyla kalkıp corn flakes inden bir kaşık aldıktan sonra body çalışmadığı kısacası klasik will smith triplerini yapmadığı ender filmlerdendir.
özellikle ikinci yarısında tüyleri diken diken eden, ağlayan, ağlatan filmdir... will smith'in ha yıkıldı, ha yıkılacak dememe rağmen taş gibi dimdik ayakta kalması, tüm imkansızlıklara sadece kendi değerleri ile karşı durması ortaya ciddi anlamda etkileyici bir film çıkarmış.
hele ki, filmin sonuna doğru işi aldıktan sonra ki hali... sırf o sahne için dahi kendisi oscar'ı haketmiştir diyebiliriz.
filme ilkokul türkçe derslerindeki anafikir bulmaca taktiği ile yaklaşınca, filmin bize her koşulda ağlayıp zırlamadan, öfleyip öplemeden mücadele et, durmak yok yola devam(!) dediğini görüyoruz.
