ağlamadığım nadir filmlerdendir ama ağladıklarımdan çok daha fazla etkileyendir de. bu filmi izlemezsem ölüsünü çiğ çiğ yememi söyleyen şahsın**da dediği gibi mutluluğun ve mutsuzluğun ne demek olduğunu çok iyi anlatan bir film.
will smith in içinde yer aldığı her iş güzeldir önyargısıyla izlediğim, sinemada incilerimi bıraktıran filmdir. ama film kendi başına da fevkalede nin fevkinde.
mutlaka izlenmesi gereken filmlerden biri. içinde geçen bir cümleyle bile 'evet!' diyebiliyorsunuz. 'evet, biri durumu benden önce idrak etmiş.'
--spoiler--
That maybe happiness is something that we can only pursue. And maybe we can actually never have it, no matter what.
--spoiler--
budur!
--spoiler--
esinin kendisini terketmesiyle birlikte 5 yasindaki ogluyla basbasa kalan bir babanin hikayesi. chris gardner (will smith) bes parasizdir ve bir sirkette stockbroker olmak icin stajer programina yazilir ve 6 ay boyunca ucret almadan calismak zorundadir. bu sure zarfinda kirasini odeyemedigi icin evinden atilir ve ogluyla birlikte sokaklara duser. 5 yasindaki ogluna temel babalik yukumluluklerini yerine getirememenin acisi bir yana, artik geceleri kalacak bir yer bulmak zorundadir chris. mecburen devletin evsizler icin tahsis ettigi duskunler evinde yemek ve yatak kuyruguna girer. ancak bu gayet zor bir durumdur ve sadece 1-2 gece orda kalmayi basarabilmistir. butun bunlari yaparken isinde de gayet basarili olmak zorundadir chris.
ozellikle ogluyla birlikte metro tuvaletinde sabahladigi sahne insanin bogazina bir yumruk gibi oturur ve aglamamak icin kendinizi gercekten cok zor tutarsiniz. tuvaletin kapisi disaridan zorlanirken, oglu uyanmasin diye onun kulaklarini kapatmasi ve sessiz sessiz aglamasina hicbir insan evladi kayitsiz kalamaz herhalde.
ve 6 aylik bu buyuk mucadelenin sonucunda, chris işe girmeye hak kazanir ve butun cileler son bulur. hayatta hicbir zaman pes etmemek gerektigi bundan daha iyi anlatilamazdi herhalde. her ne olursa olsun, ne kadar zor durumda kalirsak kalalim mutlaka bir cikis yolu var abi. yilmadan mucadele etmek lazim. ben bunu bir kez daha anladim bu filmde. bu arada gercek bir hikayeden alintidir bu film. film'de will smith'in oglunu oynayan ufaklik, will smith'in gercek hayatta da öz ogludur efendim.
--spoiler--
her sahnesinde "oha bu kadarı da fazla. yalan ulan tüm bunlar, bir insan bu kadar cefa çekip ayakta kalamaz" dedirten film. izleyin, izlettirin.
--spoiler--
Because when I was young and I'd get an A on a history test or whatever... I'd get this good feeling about all the things that I could be. And then I never became any of them.
--spoiler--
en iyi will smith filmi.will smith i oscar a aday yapan film.en sevdiğim film.aynı zamanda şaşırtıcıdır ki emperyalizm karşıtı arkadaşların hoşuna gitme sebebi amerika nın gerçek yüzünü yansıtmasıymış.
iyi filmdi, ama her uyarlamada olduğu gibi abartılar olduğunu düşünüyorum(ilk dönem türk romanları gibi bu kadar tesadüf olmaz heralde, bu kadar düşüp, bu kadar yükselmek zordur be adamım). beğendiğim diyaloglardan biri şuydu(yaklaşık olarak):
chris hapisten koşarak çıkar, önceki günden beri üzerinde olan boyalı ceketiyle iş görüşmesine gider. big boss*la konuşurken big boss derki:
bb-chris buraya iş görüşmesine gömleksiz gelen birini işe alsam ne dersin? nasıl açıklarsın
c-harika bir pantalonu varmış demekki.
ve chris in işe alınması...
"eğer biri bana birşey sorarsa eğer cevabını bilmiyorsam, bilmiyorum diyebilen biriyim. ama sorunun cevabını nasıl bulacağımı öğrenirim ve bulurum." herhalde chris gardner ın büyümesinin temel nedeni.
öss ye girecek olanlara izlettirin, gaza getirici bir film zira. ayrıca will smith in ülkücü bıyıkları baya enteresan olmuş.
(bkz: san francisco ülkü ocakları)
filmde oğlunu oynayan çocuk will simithin gerçek oğludur. baba oğul izleyenleri hüzünlere boğarlar. ben bu filmi izlerken resmen içim acıdı, canım yandı. uzunca bir süre de etkisinden çıkamadım. filmin adını gördükçe de yine hüzünlenirim. bir filmin güzel olması için illa ki büyük paralara, çıplak kadınlara, yakışıklı erkeklere, cesur sevişme sahnelerine, müthiş bilim kurgu tekniklerine hiç gerek yokmuş meğer, bu film bana bunu düşündürdü. sıcak, içten bi konu, güzel samimi bir senaryo, iyi oyunculuk bi baba bir de oğul yeterliymiş meğer. sinema bu da demekmiş aynı zamanda.
amerika fotoğraflarıyla sosyal sınıfları-doğrusu sosyal uçurumları- aynı karelerde defalarca gösteren bir film.
--spoiler--
sonunda bizimki yırtıyor tabii ama sokak sadece eksi birbuçuk (baba ve oğuldur kastım) evsizle yaşamaya devam ediyor.
yani gardner kadar umudunu kovalayan bir direngenlik ve zekaya sahip değilsen sokağa mahkumsun, bunu mu anlamalı...
--spoiler--
ve fakat filmde baba oğul oyunculukta döktürmüşler, yani ağla , ağla, ağla....
çok sağlam bir dram. özellikle çocuğuyla mağara diye tuvalette kaldıkları sahne ve işe girdiği haberini aldığındaki o gururlu ağlayışıyla sizi de ağlatır. will smith'e birkez daha hayran bırakır.
izlenildiğinde insanın içini yaşam sevinciyle dolduran, Jaden Smith'in de ileride yeni bir Will Smith olacağını gösteren izlenilesi, herkese tavsiye edilesi film.
etkileyici-duygu yuklu bir film. ise alindigi andan itibaren gecen her sana, insani feci etkiliyor. ardindan kalabaliga karisip nereye gidecegini bilememesi kendi kendini alkislamasi falan apayri bir olay.
