Hiçbir şarkısını kötü bulmadığım, müzik çalarımda başka şarkı bulunmasına müsade etmeyen on numara irlanda' lı grup. Ah ulan Türkiye' ye gelsede konserine ne olursa olsun gitsek.
dreams şarkısı...soundtrack olarak kullanıldığı filmlerin başında "you've got mail" gelir.. tom hanks de meg ryan da evlerinden her sabah ki gibi cikarlar ve yola koyulurlar. bu esnada dolores o guzel agzini acip bu sarkiya baslar...
2012 yılında hala zombie şarkısı ile anılan grup. ama asla ve asla one hit wonder bir grup olmamıştır, her albümünde bir tat vardır. en efsane albümü ise sanıldığı gibi zombie yi içinde barındıran albüm değildir, bury the hatchet dir. ve bu albümde bir tane bile sıkıcı şarkı yoktur, hepsi hit özelliği taşır ve klibi çekilebilir.
istanbula konsere geldiklerinde istanbulda olmadığım için kendime sövdüğüm mükemmel bir vokale sahip mükemmel grup, her grubun veya sanatçının güzel olmayan birkaç şarkısı vardır fakat bu cranberrie için geçerli değildir.
Dinleyicisini hiçbir zaman sıkmayan,şarkıları her dinlediğinde aynı tazelikte dinlediğin,dinlerken seni alıp bambaşka dünyalara götüren,iyi ki varsınız dediğim grup.
dinlemekten hiç bıkmayacağım grup. üniversite yıllarımda izmir-istanbul arası otobüs yolculuklarımda 8er saat aralıksız bury the hatchet dinlerdim ve hiç bıkmazdım. geçtiğimiz yaz istanbul'daki konserleri mükemmeldi. dolores bu yaşına rağmen inanılmaz bir performans göstermişti. lütfen yine gelsinler. bu sefer sahne önü alıcam yeminlen. bu arada yeni albüm ne zaman çıkıyor bilenler bilgi versinler lütfen.
tamam çok iyi bir gruptur, pek çok güzel de şarkısı vardır dilden düşmez dinlenmeye başlandığında ancak ergenlikte yada ergenliğe girişte dinlemeye başlamış ve o dönemde sevmişseniz sonrasında dinleyemez olursunuz kulaklığı takıp en sevdiğiniz şarkıyı da duysanız cranberries'ten. böyle bi zorlama gibi gelir sırf anıların ve bu büyük grubun hatırına katlanırsınız. ama animal instict'in yeri hep ayrıdır. arada mp3'e atarım dinlemesem de. gitar sesi duyunca hep bi hoş oluyorum zaten.
heyecanla 14 şubat'taki yeni albümü show me the way'ı beklediğim solisti dolores o'riordan'a hayran kaldığım irlanda'lı grup. özellikle yavaş yavaş başlayıp bir yerde patlama yapan şarkıları var ki beni benden alıp gidiyor.
zombie ile tanımama vesile olmuş grup. yıllar öncesinden çıkıp yine hayatıma/playlistime giren grup. ne kadar severdim ben bu cici müzisyenleri ve meğer hala ne kadar seviyormuşum; gerçekten iyi olmalarından mı yoksa yıllar sonra dinlenince eski hatıraların kokusunu taşıdıklarından mıdır bilinmez. johnny marr dan aparttıkları gitar riffleri, hoş melodileri ama herşeyden öte dolores in o akıp giden ve insanı sürükleyen muhteşem sesi ile iyidir bu grup. çok büyük iddiaları olmamıştır hiçbir zaman ne de müzik tarihi onlardan 90ların ana hatlarını sayarken ayrı veya özel bir şekilde bahsetmeyecektir. ama bu akşam anladığım kadarıyla onları bir zaman az çok dinlemiş herkes için ayrı bir yerleri hep olacaktır.
